Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Síða 99

99
sem úngr piltr, hafði hann þá hvárki megingjarð-
ernar né járnglófana né hamarinn Mjgllner. Hann
fór í norðr ij. daga, þagat til sjárÍN tók við. J>á
lagþiz13) fórr út yfir hafit þat it djúpa, er liggr um
pll lavnd, enn þat er vissi námunda javtunheimum,
þá var þat allt fullt af hafísum ok gerðiz ferðin örð-
og migk vegna undra ok bísna er javtnar gerþu á
móti þeim með fjglkýngi. Seint um quelldit bar þá
at skeri, þá gerþi veðr kallt, þar var illt til inatar,
ekki havfþu þeir æðra dryck enn snæ eða sæinn
ella, þeir bjugguz þar um ok sváfu þar of nótt. Svá
sem hér segir. .
Segþu þat it fyrsta
allz þú fróþr sér
ok þú vinr vitir
hvar ek var í nótt?
Varkattac á landi
né á lægi staddr,
á báti né á ísi
bar mig þó grund:
h.e.r.r.a.r. h.á.l.æ.r.ð.i.r.
hyggiþc) atgáto'
Enn í gndverðri dggun stóþ J>órr upp ok þeir fé-
lagar og mötuþuz, héldu síþan framm ferþinni þann
dag allan, þá bar þá að landi þar sem jötnum er
bygþ gefin, þar heitir nú í Állandseyjom, enn þeg-
ar javtnar sáu þ>ór blgskraþi þeim ok varþ eigi af
mótstöþu enda ætlaþiz þ>órr ecki þá til stríþs við
jgtna, fór hann heldr fyrir forvitni saker um hag
þeirra, siðu og túngumál, hvat sem síþar kynni at
b) Hoc vocabulum in ipso cod. aliquantulum corrosum est.
c) Hoc, quod punctis notavimus in cod. fere distingvi ne-
quit; fuerunt autem hæ duæ lineæ rubrá tincturá exaratæ-
Abeant in malam rem dentes l’emporis vermiumque! Amen'
7*