Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Qupperneq 119

119
ur þó, að þeir hafi hittst á íslandi árið 1813—18141,
Ekki vóru þeir lengi návistum, því að Rask fór frá
Höfn í austurferð sína haustið 1816, og sáust þeir
ekki upp frá því. Á brjefum Sveinbjarnar og
Finns Magnússonar sjest, að Sveinbjörn hefir verið
mjög handgenginn Rask, og meðal annars samið
fyrir hann skrá yfir bækur hans árið 1817. Mörg
af brjefum Sveinbjarnar til Rasks eru merkileg í
vísindalegu tilliti, skemtileg og full af græskulausu
gamni og fyndni. Sveinbjörn hefir sent Rask þýð-
ingu sína á Hómers kvæðum, og beðið hann að líta
yfir hana og benda sjer á, ef honum þætti eitthvað
1) Að svo hafi verið, sjest á bók drs. Rönnings (bls. 41—42)_
í brjefi til bróður Rasks, þess er fyr var getið, segir Svein-
björn frá ýmsum smásögum um ftask, sem gerðust meðan hann
dvaldi hjer á landi. Hann segir, að Itask hafi tvisvar heimsótt
Magnús Stephensen, í fyrra skiptið sumarið 1814, og síðan
á vesturferðinni 1815 (sbr. fyrirlestur minn bls. 19.). Sat
Magnús þá að Innra-Hólmi á Akranesi og var Sveinbjörn þar
staddur í fyrra sinnið, sem Itask kom. Segir hann, að Rask
hafi opt brugðið fyrir sig kjarnyrðum úr íslenzkum sögum eða
fornritum, þegar á hann var yrt. þannig hafi Magnús Steph-
ensen einusinni talað um, að það væri ókurteisi við líask að
tala íslenzku í viðurvist hans, þar sem hann væri danskur, og
væri bezt að tala dönsku. J>á hafi Rask sagt: „Jeg segi eins
og Hænir : ,Ráði aðrir’“ (Heimskringla, Yngl. 4. k.). Einu
sinni urðu þeir Sveinbjörn og Rask samferðayfir Skerjafjörð—
Rask hefir þá líklega verið að heimsækja vin sinn Hallgrim
Scheving—og hafði Rask þá upp utan bókar mikið af dæmi-
sögum Æsóps á grísku, og þvddi jafnóðum á íslenzku. Áður
en Sveinbjörn fór til Hafnar haustið 1814, heimsótti hann Rask
í Reykjavík í húsi Arna Helgasonar. Las hann þá upp fyrir
þeim töluvert af kvæði Holbergs um Peder Párs, og hló dátt,
meðan hann las. Peder Párs var uppáhaldskvæði Rasks og
kunni hann mikið af þvi utan bókar. Brjef Sveinbjarnar, sem
hjer ræðir um, er dagsett 14. okt. 1836, og er nú geymt í bðk-
hlöðu konungs í Kaupmannahöfn („Ny kongelige samling“, 4.
2085 h.).