Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Qupperneq 126

Smágreinir
um nýjar uppgötvanir, rannsóknir o. fl.
Eptir
Þorvald Thoroddsen.
Jarðstjarnan Jupiter er lang-stærst af öllum plánet-
unum; flötur hennar sést í góðu skyggni glöggt með
sjónpfpu, er stækkar 15—20 sinnum, og ef stækkunin er
meiri (40—50 sinnum) sést, að hnöttur þessi er flatari
við bæði heimsskautin. Lína dregin milli beggja heim-
skautanna er styttri en sú, sem dregin er gegnum
hnöttinn um miðlínuna; flöturinn við heimsskautin er þá
miklu meiri að tiltölu en á jörð vorri, jarðmöndullinn er
aðeins ^hi styttri en lína dregin gegnum miðpunkt jarð-
ar undir miðjarðarlínu. Rúmtak þessarar plánetu er
1270 sinnum meira en rúmtak jarðarinnar; eðlisþyngd
hennar er að eins 1,3, en eðlisþyngd jarðar 5,6. Nú
vita menn eigi með vissu hvert það yfirborð plánetunn-
ar, sem sést, er hið eiginlega yfirborð hennar; miklar
líkur eru til þess, að það yfirborð, er vér sjáum, sé þykkt
gufuhvolf, er hylur hana alla. Töluverðar líkur eru til
þess, að Jupiter sé ekki fullkólnaður; rannsóknir Zöllners
á ljósi stjörnunnar sýnast benda til þess. í nokkurn
vegin góðri sjónpípu má sjá, að yfirborðið er eigi alstað-
ar jafn bjart; gráar ræmur liggja yfir stjörnuhvelið þvert.