Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Side 81

Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Side 81
193 stað eigi haft mikla trú á lækningum hans. í brjefi amtmanns Magnúsar Gíslasonar til Bjarna, dags. 8. október 1760 segir svo: „Allar nýjar innrjettingar, veri þær svo nytsamlegar sem vera kynnu, álítast með röngum innbirlingum; þetta landfysikat hefur sömu vanlukku, þvf allt hvað þeir veiku læknast ei í einu, eins og biluð skrá af kleinsmið, heitir það: lítið batnar þeim við lækningar, þá þó, guð veri lofaður, að þeir meiga sjá, að tímalengdin sýnir allt annað. Hvað óbillegt er það ei og mótstríðandi konunglegrar allra-náðugustu Intention, að engir innfæddir studiosi skyldu fyrst sem herra land- physici amanuenses og síðan væntandi embættismenn í landinu antakast til þessa hæst gagnlega studium“. Eptir tillögum Magnúsar amtmanns gjörðist Magnús Guðmundsson fyrsti lærisveinn Bjarna* 1 og er Magn- ús Guðmundsson hafði gengið að því að fara að lesa læknisfræði, sendir amtmaður honum brjef svo hljóð- andi: „Bað er mjer mjög kært að þjer ætlið að láta landlækni Bjarna Pálsson kenna yður grasafræði og 1) J>að lítur svo út,sem Bjarni hafi í fyrstu eigi verið ánægð- ur með Magnús Guðmundsson, því í brjefi amtmanns til Bjarna dags. 28. október 1760 segir svo: „Til þjenustusamlegs ands. ars um hvað Magnúsar Guðmundssonar antekningu til infor- mation í þeim til Landphysikatet heyrandi Videnskaber áhrærir, þá stendur hr. Landphysico frítt fyrir að senda hann til baka, ef annað hentugra Subjectum veit að fá yður þar til útvelja. I Skálholtsskóla eru 2 bræður, synir sjera Stefáns Pálssonar, báðir líklegir til góðra framfara i þeim sökum, en hvorigur er svo vitt í studeringum eður þekkingu framandi tungumála, að iyrir nærverandi tíð sjeu takandi frá skólanum, því það vildi falla herra landphysico mikið besværligere að informera þ'v í lingvis, Græca & Latina, undir eins og til Pacultetet henhör- ende Videnskaber. Eg vissi ei að gefa anvisning eður forslag upp á annað habilere Subjectum, sem sig þar til vildi liðugt gefa en Magnús“. Tímarit hins íslenzka Bókmenntafjelags XI. 13
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags
https://timarit.is/publication/228

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.