Andvari - 01.01.1994, Qupperneq 58

56
DAVÍÐ ODDSSON
ANDVARI
ingarmikla starfi nema rétt um ár og ef ég hlypi úr því til að fara í
formennsku í flokknum og ríkisstjórn myndi mér sjálfum þykja sem
aldrei hefði reynt á hvort ég gæti valdið borgarstjóraembættinu og
kjósendur myndu ekki telja þá framkomu traustvekjandi. Porsteinn
Pálsson ákvað að gefa kost á sér til formanns, og studdi Geir Hall-
grímsson hann, og gerði ég það af ákafa líka. Tveir aðrir menn
kepptu að því að verða formenn, þeir Birgir Isleifur Gunnarsson,
fyrrverandi borgarstjóri, sem sest hafði á þing í kosningunum 1979,
og Friðrik Sophusson, þáverandi varaformaður Sjálfstæðisflokksins.
Úrslit urðu þau, að Þorsteinn Pálsson var kjörinn formaður Sjálf-
stæðisflokksins með miklum yfirburðum, 608 atkvæðum, Friðrik
Sophusson hlaut 281 atkvæði og Birgir Isleifur Gunnarsson 180 at-
kvæði. Enginn hafði lýst yfir framboði í stöðu varaformanns, en í
þakkarávarpi sínu til landsfundarins hvatti nýkjörinn formaður Sjálf-
stæðisflokksins, Þorsteinn Pálsson, fulltrúa til þess að kjósa Friðrik
Sophusson. Úrslit í varaformannskjöri urðu þau, að Friðrik Sophus-
son fékk 915 atkvæði, en 25 atkvæði féllu á Davíð Oddsson og 11 at-
kvæði á Birgi Isleif Gunnarsson.
Þorsteinn Pálsson hafði lýst yfir því, er hann var kjörinn formaður,
að hann myndi ekki sækjast eftir ráðherrasæti í samsteypustjórn
Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins. Kom sú yfirlýsing mér
og mörgum öðrum í opna skjöldu. Var Geir Hallgrímsson því áfram
eins konar oddviti sjálfstæðismannanna sex í ríkisstjórninni. En eftir
því sem tíminn leið tók mörgum að finnast óeðlilegt, að formaður
flokksins, Þorsteinn Pálsson, sæti ekki í ríkisstjórn. Var það orðað
við Matthías Bjarnason, að hann stæði upp fyrir Þorsteini, en hann
var ófáanlegur til þess. Hann sagðist áður hafa boðist til þess ótil-
kvaddur og myndi ekki gera það nú tilkvaddur. Leitaði Þorsteinn þá
eftir því við hina ráðherra flokksins, að þeir rýmdu fyrir sér, en eng-
inn þeirra vildi gera það. Að lokum varð það úr, að Geir Hallgríms-
son þokaði úr ráðherrasæti, þótt hann yndi sér afar vel í utanríkis-
ráðuneytinu. Var það síðasta stóra fórn hans fyrir flokkinn og ein-
ingu innan hans, en því er ekki að leyna, að mörgum vinum og
stuðningsmönnum Geirs fannst forystumönnum flokksins hafa mátt
farast betur við sinn fyrrverandi formann. Geir Hallgrímssyni var
veitt lausn úr embætti utanríkisráðherra 24. janúar 1986, en hann
varð seðlabankastjóri frá 1. september 1986.