Andvari

Ukioqatigiit
Ataaseq assigiiaat ilaat

Andvari - 01.01.1995, Qupperneq 68

Andvari - 01.01.1995, Qupperneq 68
66 RAGNHILDUR RICHTER ANDVARI og ýmislegt átti að gerast eftir það og hver gæti sagt frá því ef aðalpersónan fengi að vera fyrsta persóna? En til að skrifa góða bók er ekki nóg að skrifa í fyrstu persónu heldur verður höfundur að fjarlægja öll verksummerki sín úr textanum og halda sér víðs fjarri: . . .hvort sem Góð Bók er skrifuð í fyrstu eða þriðju persónu, þá verður hún aldrei Marktækt Hugverk ef höfundurinn er nokkursstaðar nærri, hvort heldur er álengdar eða inni í miðju verki. (7-8) Þannig hæðist Jakobína að þeim sem þykjast geta metið gæði skáldverka án þess að taka nokkurt mið af efni þeirra og sem hafa ákveðið í eitt skipti fyrir öll réttu uppskriftina að góðu skáldverki. Sagan sjálf fylgir svo vitanlega ekki þeirri forskrift að góðu skáldverki sem gefin er í innganginum. Rammi aðalsögunnar er ferð tveggja kvenna sem fyrir tilviljun deila klefa á Esjunni á leiðinni suður. Hún er vissulega sögð í fyrstu persónu, en þær skiptast á að vera sú fyrsta persóna, sögukon- an og Sala, Salóme Kjartansdóttir. Og þótt sagan sé ævisaga Sölu fer því fjarri að sögukonan dragi sig í hlé heldur skiptir hún sér stöðugt af sögunni og gerir við hana athugasemdir auk þess sem hún er hinn nauðsynlegi hlustandi Sölu. / sama klefa er þannig hvorki Góð Bók né Marktækt Hug- verk sé hún metin samkvæmt hinum háðulegu forskriftum sögukonunnar í inngangi. í smásögunni „Þessi blessaða þjóð“ sem birtist í smásagnasafninu Púnkt- ur á skökkum stað (1964) segir gömul kona, móðir húsmóðurinnar á bæn- um, sögur af löngu liðnum atburðum og vill þannig forða þeim frá gleymsku. Ungur maður á erindi á bæinn. Hann er með öllu ófróður og næsta áhugalaus um gengnar kynslóðir en gamla konan lifnar öll við. Hún hafði þekkt til afa unga mannsins og ömmu og segir honum söguna af því þegar amma hans varð úti eftir að vaka þrjá sólarhringa yfir sængurkonu sem henni hafði ekki tekist að bjarga. Barnið lifði og hún tók það með sér og ætlaði að ala það upp með sínum börnum. Á heimleiðinni varð hún úti í aftakaveðri, örþreytt, en hvítvoðunginn bar hún innanklæða og þar lifði hann af. Afi unga mannsins lauk ætlunarverki konu sinnar og ól barnið upp með sínum sex móðurlausu börnum. Þessa sögu finnst gömlu konunni að ungi maðurinn verði að kunna og hún setur fram stefnuyfirlýsingu um tilgang og eðli skáldskapar. Þegar hús- móðirin segir afsakandi við gestinn: - Hún mamma er alveg óstöðvandi þegar hún fer að segja frá einhverju. Hún er öll í
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144
Qupperneq 145
Qupperneq 146
Qupperneq 147
Qupperneq 148
Qupperneq 149
Qupperneq 150
Qupperneq 151
Qupperneq 152
Qupperneq 153
Qupperneq 154
Qupperneq 155
Qupperneq 156
Qupperneq 157
Qupperneq 158
Qupperneq 159
Qupperneq 160
Qupperneq 161
Qupperneq 162
Qupperneq 163
Qupperneq 164
Qupperneq 165
Qupperneq 166
Qupperneq 167
Qupperneq 168
Qupperneq 169
Qupperneq 170
Qupperneq 171
Qupperneq 172

x

Andvari

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.