Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1995, Síða 79

Andvari - 01.01.1995, Síða 79
andvari „ALLAR GÓÐAR SKÁLDSÖGUR ERU SANNAR“ 77 Þó er aðeins eitt sem skiptir máli: Framundan er heiðin. Og handan hennar áfanga- staður. Hvað hann vill þangað er honum ekki Ijóst. Eitthvað mikilvægt er þar. Upp- hafið? Upphaf villunnar. Einhversstaðar hlýtur að vera slóð, varða við slóðina. Og framundan er heiðin - (80) Það sem hann vonast til að finna handan heiðarinnar, heima, er staðurinn þar sem hann vék af réttri leið og glataði samhenginu við sjálfan sig og uppruna sinn. Hann trúir því að hann geti rakið sig til baka, einhvers staðar hljóti hann að finna varðaða slóð. En hann kemst að því að svo er ekki, sá staður sem hann kallar heima er ekki lengur til. Staðurinn sem hann saknar og leitar að er heimur bernsk- unnar og er ekki síður háður tíma en umhverfi, hann er einungis til í minn- ingunni. Þetta byrjar að renna upp fyrir Pétri þegar hann kemur niður af heiðinni og nálgast heimahagana: Þú gengur framhjá Bæjunum, þótt þú sjáir að enn er búið þar. Þar eru komin ný hús, túnin hafa stækkað, flest er öðruvfsi en áður, kannski allt. (173-174) Þegar hann er kominn heim verður honum ljóst að það var ekki staðurinn sem hann saknaði, þar er ekkert eins og það var, svo Pétur gengur framhjá og út með firði, í kaupstaðinn. í ópersónulegu hótelherbergi þar sem hann gistir undir dulnefni rennur upp fyrir honum hvar hann naut öryggis og hann vitjar leiðis móður sinnar til að endurheimta öryggið: Er mamma þá hér? Lík hennar, það er hér, djúpt, djúpt niðri í moldinni rotnar sá lík- ami sem bar þig undir brjósti, hönd sem gældi, sló, hjúkraði, faðmur sem veitti full- komið, alsælt öryggi. Nei, ekki sá faðmur. Hann er annarsstaðar, að baki, í liðinni tíð, ásamt unaði morgunstundanna þegar mamma sat á rúmstokk í týndu húsi, greiddi gulljarpt hárið, fléttaði það í tvær fléttur, brá síðan fléttunum í tvöfaldan sveig um höfuðið og tyllti afganginum í hnakkanum með hárnálum. Þú stendur hér aleinn og ringlaður milli þess sem var og lifir enn í þér, og þess sem er ekki, heldur rotnar hægt en án afláts djúpt niðri í moldinni. [-] En mamma, hún er ekki hér. Hvar er hún þá? Hvar er allt sem var? Hver ert þú og hvar ert þú staddur? Hvert ætlar þú? Þú veizt það ekki. En þú ætlar að setja blóm á leiði mömmu. (179-180) Hér er Pétri orðið ljóst að öryggið sem hann leitar er að eilífu glatað. Það tilheyrir heimi bernskunnar og þangað er aldrei hægt að hverfa aftur. Þegar hér er komið er Pétur kominn í blindgötu og sér hvorki leið áfram né til baka. Vanmáttug tilraun hans til að endurheimta öryggi bernskunnar og finna samhengi í lífi sínu endar í sturlun. Þegar hann fær hvergi lifandi blóm til að setja á leiði móður sinnar ræðst hann á afgreiðslustúlku í versl- un, er yfirbugaður og fluttur í böndum á sjúkrahús þar sem hann er spraut- aður niður. Ekki er hægt að endurheimta heim bernskunnar með því að fara á
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172

x

Andvari

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.