Andvari - 01.01.2004, Blaðsíða 55

andvari
AUÐUR AUÐUNS
53
Útivistarsvæði bæjarbúa í Heiðmörk var vígt snemma sumars 1950.
Mörg félagasamtök í bænum fengu úthlutað skákum til að planta í
trjám og hafði það þegar gefið góða raun. Áratug síðar er þessa fram-
taks minnst með samkomu á staðnum og þar flytur meðal annarra
Auður Auðuns ávarp og lét eftirfarandi orð falla:
Sá nýgræðingur sem hér vex af rót mun færa niðjum okkar boð frá kynslóð
landnemanna, sem í þessu verki miðaði ekki nema að takmörkuðu leyti starf
sitt við það að njóta ávaxtanna sjálfir, heldur bjuggu í haginn fyrir þá, sem á
eftir koma. Mætti það jákvæða og þjóðholla hugarfar, sem að baki býr slíku
starfi, gjama ráða gerðum okkar á fleiri sviðum.... En von okkar er sú að Reyk-
víkingar muni á ókomnum árum í sívaxandi mæli sækja unað og lífsþrótt í
Heiðmörk.
I samtali við Auði Auðuns síðar um starf hennar sem borgarstjóra kom
fram að starfið væri meira en meðalstarf og tæplega unnt að sleppa því
úr huganum þó venjulegum vinnutíma ætti að vera lokið. Og hún bætti
við: „En því má ekki gleyma að við hlið borgarstjóra er hæft lið
embættismanna sem er boðið og búið til samstarfs og ráðgjafar.“ I því
sambandi var Auði minnisstæður Tómas Jónsson, fyrsti borgarritarinn,
sem var reyndur maður og ráðhollur og eftirmaður hans Gunnlaugur
Pétursson er einnig var mikilhæfur embættismaður og átti hún farsæla
samvinnu við þessa menn; ennfremur Páll Líndal er um árabil var
skrifstofustjóri borgarstjóra og hennar hægri hönd í borgarstjórastarf-
mu og sem borgarráðsmaður átti hún gott samstarf við hann.
Forystukona í félagasamtökum er eitt sinn átti samtal, vegna tíma-
Hts, við Auði um störf hennar, sagði um þá reynslu sína: „Frú Auður
Auðuns er ákaflega prúð og hlédræg kona, það má heita ógerningur að
fá hana til að tala um sjálfa sig.“ En segja má að Auður hafi brugðið
þeim vana þegar hún síðar á ævinni var spurð af kvenréttindasinna
hvers vegna hún hefði ekki lagt kapp á að halda borgarstjórastarfinu
Þegar segja mætti að það hefði getað legið á lausu. Því svaraði Auður
svo:
Ég sóttist ekki eftir því að verða borgarstjóri. í október 1959, skömmu áður en
ég varð borgarstjóri, var ég kosin á þing fyrir Reykjavík. Þá var svo komið að
auk þingmennsku gegndi ég borgarstjóra- og borgarráðsstarfi. Börn mín voru
orðin fjögur og það yngsta ekki nema fimm ára gamalt og starfsálagið því æði
mikið heima og heiman.