Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Blaðsíða 16

206
Oscar Wilde.
IÐUNN
veikur fyrir ráðríki hans og ófyrirleitni. Skýringin er sú,
að ást hans til þessa manns gerði hann blindan, jafn-
vel fyrir þeirri hættu, sem af henni stafaði. Þó að frú
Wilde bæri mikla óvild til Alfred Douglass, hélt hann
áfram að koma á heimili þeirra. Fólk tók eftir, að Oscar
Wilde var farinn að slá slöku við samkvæmislífinu og
sást í þess stað með Douglas og hans félögum, ungum
mönnum úr ískyggilegri stétt. En hver þekti Lord Alfred
Douglas? Enginn. Menn þektu að eins Oscar Wilde;
hann var fyrir löngu stórfrægur maður. Og upp úr
þessu tók orðasveimurinn á sig fastara form fastari að-
dróttana.
Svo gerðist það haustið 1894, að út kom í London
nafnlaus bók, The Green Carnation, þar sem allir þektu
af aðalpersónunni illkvitnislega skopstæling á máli og
hugsunum Oscars Wilde. Höfundur þessa rits var
Robert Hichens, síðar alkunnur rómanahöfundur. Græna
nellíkan var væmin og máttlaus tilraun til að stæla
húmor og stíl Oscars Wilde, og hefði verið meinlaus og
samstundis gleymd, ef þar hefði ekki verið beint lævís-
um oddum að siðferði hans. Bókin seldist unnvörpum.
Ollum þorra manna virtist sem þarna væri komin ná-
kvæm eftirmynd af viðræðum Wilde’s og lífsskoðunum,
og í augum þessara sömu manna var Wilde þá ger-
spiltur maður. Annars hafði hr. Hichens góðar heimildir.
Hann hafði hitt Lord Alfred Douglas á Egyptalandi,
fékk hann til að kynna sig Wilde, viðraði sig upp við
hann — fór heim og skrifaði bók, þar sem hann sveik
þá báða. Douglas er gerður að fullkomnu bergmáli af
Wilde, viljalaus vera, sem lætur paradoxa og andhælis-
legar hugkvæmdir hins eldri herra hafa sig að leiksoppi.
Ekkert er fjær sannleikanum. Hér var það Alfred
Douglas, sem hafði viljann, — Wilde, sem skorti hann.