Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Blaðsíða 69
IDUNN
Lifandi kristindómur og ég.
259
hljóp alt hvað fætur toguðu inn í baðstofu, því að ég
sá undir eins, að þarna var ekki menskur maður á ferli.
I Suðursveit gekk ljósum logum grár nautgripur, er
iðulega sást undan komu vissra manna. Hann var kallað-
ur Grái-tuddi. Margir Suðursveitungar hafa orðið Gráa-
tudda varir. Föðurbróðir minn, sem var skygn, varð
hans oft var, og hann sá fleiri kynjaverur. Grái-tuddi
var æfargömul ættarfylgja. Munnmælasagnir sögðu svo
frá uppruna hans, að hann væri afturgenginn kálfur,
sem hefði verið grafinn niður í hlöðugólf á Reynivöll-
um í Suðursveit.
Ekki var álfatrúin síður lifandi en trúin á drauga og
svipi framliðinna manna. Alfarnir bjuggu í hólum og
börðum, holtum og steinum. Til voru margar nafnkunnar
álfabygðir í Suðursveit. Og margir merkir menn sáu
þessar annarlegu verur. Ljós sáust í holtum og steinum,
strokkhljóð heyrðust í hólum og börðum, börn heyrðust
gráta, menn heyrðu söngva og samtöl, sáu lestaferðir
og jafnvel heila fjárhópa í álfabygðum.
Álfar voru yfirleitt meinlausir og góðlyndir, ef þeir
voru ekki reyttir til reiði. En ef þá var leitað, urðu
þeir harðúðugir og heiftræknir. Stundum leituðust álfar
við að heilla til sín börn menskra manna, og heyrði ég
nokkra sannorða sjónarvotta segja slíkar sögur, þar á
meðal ömmu mína og móður mína. Á bæ einum i Suð-
ursveit sá alt heimilisfólkið lengi vetrar á kvöldum ljós
skína í kletti stundarleið frá bænum. Kletturinn var
vandlega rannsakaður. En þar fanst ekkert, er valdið
Sæti slíkri birtu.
Krökkum var tekinn vari fyrir að fara með hark eða
háreysti í grend við álfabygðir. Og þar mátti ekki kasta
arjóti, ekki slá gras og ekki gera jarðrask.
Amma mín átti hálfsystur, sem Steinunn hét. Hún