Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Blaðsíða 93

ÍÐUNN
Quðm. Friðjónsson og viðnámið.
283
breytt skipulag, heldur í hinum fornu háttum, er hann
harmar svo mjög að skuli vera á förum.
G. F. spyr, hvenær hann hafi haft í frammi háðuleg
orð um barnakennara. Svar mitt er, að ég minnist ekki
að hann hafi á þá stétt minst öðru vísi en í hæðnis-
sambandi. í þessari sömu sögu, sem síðast var minst á,
er það svo sem að sjálfsögðu barnakennarinn, sem er
valinn til þess að fara með botnlausa ræðu um tunglið.
Og fastlega minnir mig, að í annari sögu þyki honum
hentast að leggja kennara í munn þá bókmentalegu
speki, að sagan Kapitóla sé ígildi Njálu. Slíkar glósur
til þessara manna eru svo margar, að tilviljun getur
naumast ráðið.
En afstaðan til barnakennaranna er mjög lærdómsrík
og raunaleg. Og verst er, að G. F. rær hér ekki einn
á báti, heldur verður alt of oft vart fjandskapar frá
ýmsum mentamönnum landsins til alþýðufræðslunnar í
skólunum og vanþakklæti við þá menn, sem hana hafa
með höndum. Vitaskuld er hún í molum og ófullkomin.
Kennurum er áreiðanlega ætlaður ófullnægjandi undir-
búningur. En engin gagnrýni á menningu landsmanna
er vanhugsaðri og gloprulegri en sú, er stendur í sam-
bandi við hin sífeldu hróp um ágæti heimiliskensl-
unnar fyrrum og kröfur um að hverfa aftur til hennar.
Því að hvað sem líður ágæti þessara kensluhátta, þá er
það ekkert nema hjal að ætla sér að taka þá upp og
skella kenslunni á foreldrana, sem allir fullyrða að sök-
um fólkseklu í sveitunum verði að vinna margra manna
verk. En í skjóli þessa hjals eru kennarar lítilsvirtir og
tortrygni vakin á þeim, í stað þess að létta undir fyrir
þeim í vandasömu verki þeirra. Og fyrir þessa sök
verður einnig afstaðan til unglingakenslunnar svo ein-
kennandi fyrir mennina á flóttanum. Þeir ónotast við þá