Andvari - 01.01.1908, Qupperneq 96

90
Pegnskylduvinna.
injög ljóst og skynsamlega um málið, en »Norður-
land« var einkum það af blöðunum, er snerist móli
því. »Ingólfs« get eg að engu, þvíað fjarstæður hans
áttu ekkerl sameiginlegt við málefnið.
Veturinn 1903 og 1904 tók félag íslenzkra stúd-
enta í Höfn þegnslcylduvinnuna lil umræðu á einum
fundi sínum, og bauð mér að liefja umræður um
málið. Og næsta vetur eftir átti hið sama sjer slað
í stúdentafélaginu í Reykjavík. Eg er báðum þessum
félögum þakklátur fyrir þá athygli, er þau sýndu mál-
inu með því að taka það til umræðu, og gefa mér
kost á að skýra það fyrir hinum yngri mentamönn-
um þjóðarinnar. I’að gladdi mig einnig, að á báð-
uin þessum fundum, voru þær raddirnar íleiri, er
mæltu með málinu en móti því. Verð eg því að á-
líta, að það éigi meira trausts að vænta en andblást-
urs Úr þeirri ált.
Eftir þingið 1903 kom almennt fram misskilning-
ur á tillögunni um þegnskylduvinnuna. Suinir nefndu
hana frumvarp lil laga og aðrir lög, þar sem þó að
eins var um tillögu að ræða sem eigi gat orðið úl-
rædd á þinginu. Alþingi, en þó sérstaklega mér, var
álasað fyrir íljótfærni, ef eigi gerræði, og þelta tók
einn eftir öðrum án þess að atliuga málið rélt. Jafn
vel eins vitur og gætinn maður og hr. Sigurjón frá
Sandi skrifar í »Norðra«: »Þegnskylduhugtakið er
einhver liin fegursta og myndarlegasta hugsun, sem
uppi hefir verið á þingi voru. En að bera lagafrum-
varpið um þegnskylduvinnu fram á þingi algerlega
undirbúningslaust, ber bæði vott um sterka ráðríkis-
lilhnegingu og furðanlega vanþekkingu á þjóðinni.«
Þessi misskilningur hefir skaðað málið mikið. Sumir
vildu berjast á móti þessu ímyndaða gerræði, i slað
þess að liugsa með ró og skynsemi um málið og
styðja hinar betri hliðar þess, en fella eða laga hinar.
En liér var aldrei um neitt lagafrumvarp að ræða,