Iðunn - 01.06.1886, Page 9
Bjiirn í Gorðum.
303
lifað kaffilaus«, bætti jporbjörg við úti í horninu;
®hann er það versta kvikindi, sem skríðr á jarð-
ííkiii.
»|>að ljúga víst fáir meira til nafns enn hann«,
8agði Björn gamli, hrækti út úr sér gömlu tugg-
ffiini, stakk upp í sig annari og lrallaði sér aftr á
hak upp í rúm.
Nú kom inn rnatr handa Árna; það var vatns-
Si'autr og mjólk í hálfóþrifalegum aski, og fiskr og
hrauð á diski; Arni hafði eigi lyst á harðætinu,
hann var farinn að þreytast á því við sjóinn, enn
horðaði úr askinum.
þegar hann var búinu, tók þorbjörg askinn,
hallaði á Kópa sinn, og setti askinn fyrir hann til
Þess að þvo hann innan.
Kópi gerði það trúlega.
Síðan kom hún með kafii til þeirra feðga; það
var svo vel úti látið, að það skilaði bollunum jafn-
8vörtum og kaffið var sjálft.
Um leið fekk hún sér þriðja bollann.
Arni kvartaði um, að hann væri vosall venju
h’emr, og fór að hátta.
það leið ekki á löngu áðr enn Björn gamli færi
llja að afklæða sig; en einlægt var hann að kvíða
tyrir því, ef Arni yrði nú lengi lasinn, svo sem um
hhíttinn; hann væri sjálfr orðinn svo bilaðr, að
ann væri orðinn alveg ónýtr að vinna.
Kunuugir menn í sveitinni sögðu reyndar hanu
elði verið það alla sína ævi; einkanlega af því að
l°Oum hefði alténd veriö þungt um það.
þorbjörg var altaf að blessa yfir son sinn fyrir
^ hann liefði komið með svoua gott kaffi, og