Iðunn - 01.06.1886, Side 96
390
IS'ikolaj TJpsjénskij :
ilislukku systur þinnar, það er að segja hennar
eilífu og andlegu velferð ? Hvað hefir þú sem nán-
asti ættingi okkar fram að bjóða sem væntanleg-
um ektapersónum ? f>ví svo stendur skrifað : Fari
svo, að þið sjeuð efandi og hikandi, þá, eins og
þú veizt, jeg þarf ekki að segja þjer það. Svara
þú mjer, jeg heyri og hlýði«.
Að þessu mæltu þurfti hann aptur að fá sjer í
staupið.
»Elskaði samþjónn og embættisbróðir«, varð hringj-
aranum fyrst að orði; »öll blessun drjúpi þjer í koll;
þú þekkir söguna um hann Zakkeus, sem klifrað-
ist upp í trjeð, og sagði: sjá! helminginn af eigum
mínum gef jeg fátækum«.
»þú vilt þó ekki segja, að jeg sje þurfamaður?«
sagði meðhjálparinn.
»Sefaðu reiðina í brjósti þfnu, að eigi komi þjer
hneixli af vörum«.
Nú var brúðgumanum nóg boðið; hann grenjaði
upp bálvondur og sagði: »Svaraðu því sem jeg
spyr þig um, eða jeg skal sjá um það, að það verði
ekki eitt heilt staup í húsinu að tveim míuútum
liðnum«.
Og hann myndaði sig til að velta borðinu, en
stillti sig þó, varpaði öndinni og hallaði sjer aptur
í sætið og sagði í sínum vanalega meðhjálparatón:
»Með hverju ætlarðu þá að útleysa förunaut minn
a lífsleiðinni?#
»Troðinn, skekinn og fleytifullur mælir mun yður
gefinn verða«, sagði hringjarinn.
— það vantaði nú mikið á, að þeir gætu heitið
algáðir, en þó var það ekki eingöngu vegna þess að