Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 46
340
Fundin Madeira.
J>að var að vísu gleðidagur fyrir skipverja, að
þeir höfðu náð landi, svo þeir gátu nú hvílt sig ept-
ir allan hrakninginn, en þó var eins og nokkurn
myrkva drægi yfir gleði þeirra, þegar þeir hugsuðu
um framtíð sína og hvernig þeir mundu komast til
mannabyggða. Eóbert fór á land með konu sína og
fylgdu þeim nokkrir af skipverjum, en sumir voru
eptir, er geyma áttu skipsins.
jpegar Eóbert kom á land, sá bann, að hásetar
höfðu sagt satt og rjett frá landkostum þar, og
aldrei þóttust þau Anna sjeð hafa betri hjeruð en
þar voru, en því fegra var laudið sem lengra dró
frá sjó. þegar þau höfðu einráðið að dveljast þar
um hríð og hugsa um, hvað af skyldi ráða um ferð-
ir sínar, þá völdu þaa sjer aðsetur í dal einum
fögrum og reistu sjer þar skýli; var þar mikið af
lárviði og öðrum viðartegundum og voru trjen al-
þakiu aldinum. Lœkur einn rann eptir dalnum ofan
frá hlíðunum, en beggja vegna við hanu spruttu
fíkjutrje og sítrónviðir og fleiri dýrmætar viðarteg-
undir, og voru hiuar fagurliinuðu skógargreinir hið
bezta skjól fyrir sólarhita, regni og vindi. Settust
þeir fjelagar að í kofum sínum og hugðu að dvelj-
ast þar um hríð, þangað til gott leiði kæmi og þeim
gæti að sigla þaðan.
»Hjer skulum við láta fyrirberast«, sagði Eóbert
við konu sína; »hjer er okkur borgið fyrir hafróti og
stormi, er hnfið hetir okkur hingað frá ættjörðu
vorri. 1 þessari jarðnesku paradís hefir drottinn
valið okkur bústað, þar sem við getum lifað óhult
fyrir ofsóknum illra manna, og hjer getum vjer í
skauti náttúrunnar notið saklausrar skemmtunar og