Iðunn - 01.06.1886, Síða 62
356
Fr. Friodrieh :
við verja til þess, og þá er jeg illa svikinn, ef við
fáum ekki innan skamms tvöfalt meira í staðinn«.
ojpúsund krónurhi sagði Eíkarður og varð hermt
við.
»Meira að segja: jeg skyldi verja mörgum þús-
undum til þess, ef jeg gæti«, sagði Hermann. »Al-
þýða kaupir ekki »lífs-elixírinn«, ef hann er ekki
auglýstur nema einu sinni; það verður að gjöra
það hvað ofan í annað, og í mörgum blöðum, ef
hún á að bíta á krókinn. jpessar auglýsingar eru
afardýrar, einkum af því, að það verður einnig að
láta prenta mörg vottorð um ágæti lyfsins«.
»Vottorð?«, át Eíkarður eptir og hló við. »Hvað-
an ætlarðu að fá þau? Lffs-elixírinn þinn er ekki
einu sinni orðinn til enn. Og geturðu ímyndað
þjer, að hann komi nokkrum að liði?«
»Allt það, sem þú segir, sannar einungis fákænsku
þína«, svaraði Hermann ofur-rólega. »Jeg sem
vottorðin sjálfur og enginn annar; því næst set jeg
algeng nöfn undir þau, og því máttu trúa, að þau
skulu verða betri hjá mjer, en þau gætu orðið hjá
nokkrum öðrum. Jeg mun sjálfur annast vottorð-
in og auglýsingarnar, og það er nú vandinn mest-
ur. jpú þarft ekki annað að gjöra en annast söl-
una«.
Eíkarður var enn á báðum áttum; en loksins
fjellst hann þó á ráðagjörð bróður síns, og tóku þeir
þegar til starfa. jpeir leigðu sjer hús við afskekkta
götu og þar byrluðu þeir þjóðlyfið, helltu því á
flöskur og tóku fátækan mann fyrir lítið kaup til
þess, að láta tappana í flöskurnar og lakka yfir þá;