Iðunn - 01.06.1886, Qupperneq 158

452
Kína.
ætli fyrir sjer. jpetta fer miðillinn með til foreldra
mærinnar, og talar um fyrir þeim með allri þeirri
mælsku, er henni er lagin af löngum vana við slíkar
erindagjörðir. Ef þetta vinnst, hittast foreldrarnir
og fullgera kaupin ; en hjónaefnin, sem málið tek-
ur þó mest til, þau sjást vanalega í fyrsta sinn
sjálfan brúðkaupsdaginn. Opt ber það við, að hin
fyrsta málaleitan í þessa átt kemur frá vandamönn-
um stúlkunnar, og er þá aldrei veitt bein afsögn
af hinna hálfu. jpví er barið við, að annar ráða-
hagur hafi verið áður fyrirhugaður, og barmað sjer
út af því, að ekki standi svo á, að hægt sje að
taka jafnfögru boði. Brúðkaupskostnaður er ákafiega
mikill í Kína, og opt er maður mjög lengi að kom-
ast úr skuldum þeim, er hann hefir stofnað sjer í
við það tækifæri. Jeg hef vitað menn, sem unnu
sjer inn hjer um bil 2 pd sterl. um mánuðinn (36
kr.), eyða þetta 40—50 pundum (720—900 kr.) í
þann kostnað.
Kínverjar hafa örugga trú á því, að hjónabönd sjeu
stofnuð fyrir forsjónarinnar tilhlutun. jpeir segja, að
guð einn, erþeir nefna ngamla manninn í mánanum«,
tengi saman með silkilopa öll fyrirhuguð hjóna-
efni. Er gerð alvarleg gangskör að því, að hjóna-
efni giptist ung, og er það ein trúarsetning Kín-
verja, að til sjeu þrjár höfuðsyndir, en sú er þeirra
mest, að deyja barnlaus. jpað er eins þar og í
öðrum löndum, að gróðrartíminn laðar einkum hugi
manna til ástar, og mest er um brúðkaupsveizlur
í febrúarmánuði, þegar blómin á fersknitrjenu koma
í Ijós. Méðal brúðargjafanna eru jafnan heimgæsir;
þær eru haldnar jartegna samræmi og farsæld hjú-