Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 53
Fundin Madeira.
U47
um upp úr þúfu einni. Gengu þeir þá að steinin-
um og sáu, að á honum var letur. A liann voru
ritin nöfnin: »Eóbert Macham og Anna Dorseta.
Fyrir framan steininn stóð ofurh'till róðukross tir
sedrusviði. Nú voru þeir gengnir úr skugga um,
að þetta var sama landið og Englendingarnir höfðu
sagt Moralés frá í Marokkó. Sargó Ijet taka ofan
steininn og fundu þeir undir honum dálítið blý-
hylki og var í því bókfell, er á var ritin æfi-
saga Eóberts og Onnu. Moralés hafði numið ensku
í Morokkó og gat því þýtt letrið; tók hann því
ritið og þýddi á mál Portúgalsmanna. Söguna
hafði ritað vinur Bóberts, og hafði hann sett
nafn sitt undir hana, og jafnframt getið þess, að
hann segði svo satt frá og rjett, sem unnt
væri.
Eptir að hann hafði með fáum orðum sagt frá
æskuárum þeirra Bóberts og Onnu, ást þeirri, er
þau báru hvort til annars, festum þeirra og hjóna-
bandi, hrakningum þeirra um hafið og dvöl í þessu
ókunna landi, svo sem vjer höfum nú heyrt frá
sagt, þá bætti hann þessu við:
»Ofviðrið, sem dundi yfir, hafði vakið kvíða
hjá þeitn Bóbert og Onnu, þar sem þau dvöldu í
hreysum sinum hjer í dalnum, því þótt landið
væri gott, þá var einveran hjer leiðinleg, en fram-
tíðin myrk og ískyggileg. |>egar veðrið lægði, gekk
Bóbert lijerna upp á hlíðina til þess að gæta að
skipinu; en það var þá borfið. Jeg ætla eigi að
lýsa þeim tilfinningum, sem þá hafa gagntekið
hjarta hans; það getur enginn nema sá, er komizt
hefir í líkar kröggur. Hann sá, að eigi gat annað