Iðunn - 01.06.1886, Side 117

411
Pjeturskirkjan í Róm.
og gekk eigi hikandi að stórvirkjunum. Hann ljet
Domenico Fontanareisa hvelfingu Mich. Angelós, og
var tröllvirki þetta unnið af 600 múrsmiðum á ótrú-
lega stuttum tíma (22 mánuðum, frá 15. júlí 1588
til 14. maí 1590). Nú voru múrsmíðapallarnir tekn-
ir frá, og mannkynið gat nvi að líta frá sjer numið
hinn feiknalega steinhött gnæfa við himin, sýni-
legan margar rastir umhverfis. Af skipum, er
voru á siglingu langar leiðir úti í Miðjarðarhafi,
sáu menn «hið áttunda furðuverk heimsins», talandi
(eða rjettara sagt þegjandi) vott um veldi hinnar
kaþólsku kirkju. Fáum mánuðum síðar andaðist
Sixtus V., en Fontana hjelt áfram við kirkjuna í
fjelagi við della Porta, og árið 1606 var svo langt
komið, að rífa mátti það, sem enn stóð af eldri
kirkjunni, 100 árum eptir að var farið af alvöru
að eiga við hina nýju Pjeturskirkju. Hún var þá
orðin 1300 ára gömul. Della Porta dó 1607, og
varð Carlo Maderno eptirmaður hans. Páll páfi
V. fjekk nú þá hugmynd, að láta aðalmynd kirkj-
unnar verða latínskan kross, og fjellst Maderno á
það. Að vísu hefir kirkjan orðið stærri fyrir það,
en hún hefði orðið, ef hún hefði verið höfð í grískri
krossmynd; en það hefir mjög spillt fegurð hennar
að utan.
Arið 1614 var kirkjan fullbúin að stærðinni til.
En í mörg ár var enn fremur unnið að því að
prýða hana og fullgera að ýmsu leyti innan og ut-
an. Um þau ógrynni af gyllingum, marmaramynd-
um og »bronze«-smíði, sem þar eru, er sagt að
menn geti varla gert sjer neina hugmynd, nema
með því að sjá það sjálfir. Hjer skal að eins þess