Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 60
354
Fr. Friedrich:
Hann var 1 tvo claga að hugsa sig um þetta, og
kom loksins rað í hug, er honum virtist óbrigðult.
Einu sinni kom Ríkarður heim til hans, og ]pá
bauð hann honum að taka þátt í fyrirtækinu og
kosta það til jafns við sig. Ráðagerðin var þessi.
Hann ætlaði að uppgötva lyf, er eiga skyldi við öll-
urn meinum. Ríkarður átti að vera hans önnur
hönd við allar framkvæmdir, og ágóðinn að skiptast
bróðurlega milli þeirra.
Ríkarður ljet sjer fátt um finnast þessa ráðagerð
og spurði bróður sinn, livort hann ætlaði að byrja
á því, að uppgötva þetta lyf.
»Nei; það er þegar búið að því«, sagði Hermann;
»jeg kalla hað ,lífselixir‘; það á við öllum meinum.
þú veizt það, að flestir hafa einhvern lasleik, sem
þeim stendur ótti af , eða þeir eru hræddir um að
muni standa sjer fyrir langlífijþeir munu sækjast ákaft
eptir þessu lyfi, í þeirri von, að það bæti heilsuna.
»Úr hverju á þá að bvia það til ?«
»Jeg hefi reyndar ekki fullráðið það«, svaraði Her-
mann. »En það gerir ekkert. Fyrst og fremst verð-
ur það að vera öldungis ósaknæmt, til þess, að við
lendum ekki í klónum á heilbrigðisnefndinni; enn
fremur verður það að kosta okkur sem allraminnst
til þess að ágóðinn verði því meiri.
»Og þú heldur að þetta lyf komi að haldi ?«
»því ekki það. Heldurðu að önnur lyf sjeu betri?
Jeg ætla að blanda þorstadrykk (Limonade) úr
ávaxtavökvum; því næst læt jeg, ef vill, ofurlítið af
rabarber saman við til þess að bæta bragðið. |>essi
þorstadrykkur verður fremur hressandi fyrir flesta
sjúklinga; það verður gott bragð að honum. Hann