Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 102

396
M. Groldsolimidt :
aði upp yfir sig. |>að taldi sjálfsagt, að maðurinn
Jnefði slasazt til bana. f>að hljóp fram á lækjar-
barminn, og sá þá, að hann var búinn að koma
fyrir sig fótunum, og farinn að reyna að klifrast
upp úr læknum, en var samt blóðugur. jpað fleygði
niður til hans festarenda og dró hann upp, fór með
hann inn, og háttaði hann ofan í rúm, hvað sem
hann sagði. Hann fullyrti, að þess gerðist engin
þörf. Morguninn eptir kom hann á kreik, heill á
hófi, og kenndi sjer einskis meins, þakkaði fyrir
sig, og kvaðst heita Hinrik Silley, og vera smiður.
Hann kvaðst hafa dregið saman dálítið af skild-
ingum, og væri nú að skoða sig um að gamni sínu,
og settist kannske um kyrrt, ef hann hitti svo á
einhverstaðar, að gott væri um vinnu. Hanu kvað
sig eiga erindi við mann, sem hann þekkti, nokkr-
ar bæjarleiðir þaðan, og spurði, hvort hann mætti
ekki skilja töskuna sína eptir þar hjá þeim Hogg-
ins, þangað til hann kæmi aptur. það var honum
sagt velkomið undir eins; hann bauð af sjer góð-
an þokka, og fólkinu þótti svo vænt um, að ekki
hafði orðið slys úr þéssu þarua í læknum, svona
rjett hjá bæjarveggnum og fyrir augunum á heim-
ilisfólkinu.
Skömmu eptir hádegi lagði hann af stað, og kom
um kvöldið heim á herragarð Walters Kingsley’s
lávarðar. |>ar nefndist hann John Burke, og
fjekk húsráðanda meðmælingarbrjef frá Hinriki Ce-
cil, elzta syni Burleigh lávarðar; kvað hann brjef-
berann vera mesta listamann að gera uppdrætti
af blómum. Fyrir brjef þetta fjekk hann beztu
viðtökur og herbergi út af fyrir sig til gistingar,