Iðunn - 01.06.1886, Side 95
Nikolaj Upsjénskij: Meðhjálparin kvongast. 389
arinn þóttist vera genginn úr skugga um það, að'
hún væri ekki vitlausari en fólk er flest, rak liann
hana aptur út í horn. Allt gekk þetta nú vel..
Karlmennirnir sungu eða rjettara sagt öskruðu hver
í kapp við annan ýmist andlega sálma eða kvæði,
og þess á milli beittu þeir lærdómi sínum og skarp-
skyggni til að ræða ýms mikilsvarðandi kirkjumál,
t. d. hvort rjettara væri að hafa kringlóttar eða
ferhyntar nótur í messusöngsbókum. Svo brugðu
menn sjer út í hesthúsið, til þess að skoða hestinu,
sem reyndar var enu þá folald. þar barst ýmislegt
veraldlegt á góma, svo sem árferði og prísar; en
þegar þeir komu inti aptur í stofuna og lieyrðu
tappahljóðið í nýrri þriggjapelaflösku, varð samtalið
aptur liáfleygara og um andleg efni.
Daginn áundanbrúðkaupinu rjeð meðhjálpariunaf,,
aðtalaskýrt og skoriuort við hringjarann umheitnan-
mundinn, og hafði hann í því skyni, svona til að
byrja með, styrkt sig á nokkrum ölglösum af ó-
þynntu spritti.
»Heyrðu mig nú, hringjari góður«, tók hann til
máls; nsetjum nú svo, að við systir þítt, Malrena,
inngöngum heilagt hjónaband; þá verðum við líka
að setja sem svo, að jeg í tilefni af stöðu minni
sem brúðgumi hafl fullt leyfi og heilagan rjett
til þess, að fá hjá þjer nákvæmlega og rjett að
vita, með ltvað miklum heimaumundi að þú, ef
jeg má svo að orði komast, ætlar á sýnilegan og
útvortis hátt að styrkja og festa það andans band,
svo samtengir hjörtu okkar. það sem jeg vildi
þá sagt hafa, er þetta: á hvaða tímanlegum grund-
velli ætlar þú sem góður bróðir að byggja heim-