Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 98
392 Nikolaj Upsjénskij:
óskírður Tartari, fyrst þá ert hræddur við eitt
brennivíusstaupj?« Eða þá: »Komdu hjerna, svo
jeg geti slegið þig, eins og Samson sló Eilisteana
með asnakjálka«. »Látið þið okkur fá meira af
kvæðinu um Babýlon«.
— Morguniun eptir sátu nýgiptu hjónin ein við
borðið. Meðhjálparinn hafði rekið dætur sínar iit
úr stofunni; þær sátu fyrir utan og hýmdu liver á
sinni þúfu.
»Pjetur Pjetursson«, sagði unga konan, »jeg fer
að halda að þjer þyki ekki eiginlega vænt um
mig«.
Bóndi hennar bljes í pípu sína, svo að aska og
eimyrja fauk um allt, og sagði: »A, ertu farin til
þess? það er nú kannske ekki svo langt frá því.
Jeg hef til allrar lukku fengið mjer hjartastyrkj-
andi dropa í morgun, svo jeg hef nokkurn veginn
einurð á að tala við þig. Kannske þú viljir segja
mjer, hvað þú eiginlega ert?«
»Hvað jeg er? Jeg er konan þín«.
»Nei, bíddu við, það er ekki það, sem jeg á við;
hver er þín sanna náttúra og hver er þinn innri
maður? Viltu ekki svara mjer? það er ekki til
neins að glápa og góna á mig«.
»Jeg skil ekki, livað þú ferð«.
»Já, þar kom það; það er nú það sem jeg á við.
þú ert heimsk, nautheimsk, ómenntuð og illa siðuð
kvennpersóna; skilurðu það? Jeg vissi það nú
reyndar áður, og þurfti ekki þess vegua að sjá það
núna; þú tekur það vona jeg þess vegna ekki illa
upp fyrir mjer, þó jeg svona við og við segi þjer
til siðanna.