Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 65

J>jóðlyfið. 359
væri saman sett, af því að hann óttaðist, að það
yrði okrað á því og samsetningin ekki svo vönduð
sem skyldi, en undir því væri kraptur þess kom-
inn.
þetta hreif, eins og líka var við að búast; því
að alþýða trúir nær því öllu, sem stendur á prenti.
f>að var auðvitað, að uppgötvunin hlaut að vera
dæmalaus, úr því svo afar-mikið var boðið í hana.
Aðsóknin jókst svo nrjög, að bræðurnir höfðu naum-
ast við. Að lokutn fór yfirvöldunum að þykja nóg
um, einkum er það fór að kvisast, að allt væri á
svikum byggt. Hjeraðslækninum var falið á hend-
ur, að rannsaka iyfið. Hann lýsti yfir því, að í
lyfinu væri mjög lítilvæg efni, ávaxta-vökvi og
rabarber, ekkert annað, en að það væri þó að
minnsta kosti skaðlaust fyrir heilsuna; hins vegar
væri ekki meira gagn að því en algengum þorsta-
drykkjum.
Hermanni varð ekki svarafátt. Hann kannaðist
við, að lyfið væri mestmegnis samsett af þeim
efnum, er læknirinn hefði nefnt; en auk þeirra
sagði hann, að í því væri öldungis óþekkt efni, sem
allur krapturinn væri í fólginn, og það efni væri
efnafræðingunum ekki unnt að finna. Að sönnu
kvað hjeraðslæknirinn þetta ósatt; en Hermanni
var betur trúað en lærðuin lækui; dómur læknisins
var eignaður öfund, og aðsóknin að þeim bræðrum
var jafnmikil eptir sem áður.
Nú voru þeir Hermann og Ríkarður orðnir
auðugir, enda hjeldu þeir sig ríkmannlega. þegar
frá leið, fækkuðu þeir auglýsingunum og ætluðu að
þeirra þyrfti eigi framar við. En brátt varð það ljóst,