Tímarit lögfræðinga - 01.10.2004, Blaðsíða 61

málinu ættu sér hliðstæðu í 3.70 og 7. gr.71 EES-samningsins. Það að auki væri
288. gr. Rs. (áður 215. gr.), sem vísað var til í Brasserie du Pécheur-málinu,
efnislega samhljóða 46. gr.72 samningsins um stofnun eftirlitsstofnunar og dóm-
stóls.
Þrátt fyrir að EES-samningurinn kveði ekki á um skaðabótaábyrgð ríkis þá
var álitaefnið umrætt og vel þekkt innan bandalagsréttar og búið var að kveða
upp úr um það í Francovich-málinu fyrir undirritunardag EES-samningsins.
Lögmaðurinn taldi að hefði ætlunin verið að undanskilja grundvallaratriði eins
og skaðabótaábyrgð ríkis frá EES-samningnum hefði þurft að kveða skýrt á um
það við samningsgerðina.
Varðandi mat á skilyrðum bótaábyrgðar taldi lögmaðurinn með vísan til
Brasserie du Pécheur-málsins að aðalatriðið væri hvort brot aðildarríkisins
væri augljóst og hvort ríkið hefði á grófan hátt farið út fyrir mörk matskenndra
heimilda sinna. Það leiddi af nefndum dómi, að hafi aðildarríki viðvarandi
framkvæmt brotið þrátt fyrir skýra dómaframkvæmd á því sviði sem málið
varðaði, sé um að ræða brot sem leiði til bótaskyldu.
5.1.2 Eftirlitsstofnun EFTA
Eftirlitsstofnun EFTA studdi tilvist meginreglunnar um skaðabótaábyrgð
rfkis. Það væri ekki ljóst af 6. gr. EES-samningsins hvort greinin ætti aðeins við
um inntak ákvæða EES-samningsins eða hvort hún vísaði einnig til almennra
meginreglna bandalagsréttar, meðal annars meginreglunnar um skaðabóta-
ábyrgð ríkis sem fram kom í Francovich-málinu. Eftirlitsstofnunin taldi, ólrkt
ríkisstjómunum sem lögðu áherslu á muninn á EES-rétti og bandalagsrétti, að
markmið og tilgangur EES-samningsins styddi tilvist meginreglunnar um skað-
bótaábyrgð ríkis.
70 3. gr. EES-samningsins er svohljóðandi: „Samningsaðilar skulu gera allar viðeigandi almennar
eða sérstakar ráðstafanir til að tryggja að staðið verði við þær skuldbindingar sem af samningi
þessum leiðir.
Þeir skulu varast ráðstafanir sem teflt geta því í tvísýnu að markmiðum samnings þessa verði náð.
Þeir skulu enn fremur auðvelda samvinnu innan ramma samnings þessa“.
71 7. gr. EES-samningsins er svohljóðandi: „Gerðir sem vísað er til eða er að finna í viðaukum við
samning þennan, eða ákvörðunum sameiginlegu EES-nefndarinnar, binda samningsaðila og eru
þær eða verða teknar upp í landsrétt sem hér segir:
(a) gerð sem samsvarar reglugerð EBE skal sem slík tekin upp í landsrétt samningsaðila;
(b) gerð sem samsvarar tilskipun EBE skal veita yftrvöldum samningsaðila val um form og aðferð
við framkvæmdina".
72 46. gr. samningsins um stofnun eftirlitsstofnunar og dómstóls er svohljóðandi: „Um samn-
ingsbundna ábyrgð eftirlitsstofnunar EFTA fer að þeim lögum sem gilda um viðkomandi samning.
Hvað snertir almenna skaðabótaábyrgð skal eftirlitsstofnun EFTA bæta það tjón sem hún eða
starfsmenn hennar valda við skyldustörf sín, eftir almennum meginreglum laga“.
355