Tímarit lögfræðinga - 01.10.2004, Page 151

Pálína Margrét Rúnarsdóttir lauk prófifrá
lagadeild Háskóla Islands vorið 2001.
Hún varð héraðsdómlögmaður vorið 2002 og
vann á lögmannsstofu 2001-2004.
Var í starfsþjálfun hjá fastanefnd Islands
við Evrópuráðið frá mars til ágúst 2003.
Vann hjá EFTA-dómstólnum frá maí til júlí 2004,
m.a. við að þýða greinar Baudenbachers og
Tresselts í þessu hefti tímaritsins.
Pálína Margrét Rúnarsdóttir:
UM EFTA-DÓMSTÓLINN
Kveðið var á um stofnun EFTA-dómstólsins í Samningnum um Evrópska
efnahagssvæðið sem undirritaður var í Óportó þann 2. maí 1992. EES-
samningurinn var upphaflega milli annars vegar Evrópubandalagsins og hinna
12 aðildarríkja þess og hins vegar EFTA-ríkjanna, Austurríkis, Finnlands,
íslands, Liechtenstein, Noregs, Svíþjóðar og Sviss. Samningurinn tók gildi
þann 1. janúar 1994 nema í Sviss og Liechtenstein, en Svisslendingar felldu
aðild að samningnum í þjóðaratkvæðagreiðslu í desember 1992 sem kom í veg
fyrir frekari þátttöku Sviss í samstarfinu um Evrópska efnahagssvæðið.
Liechtenstein varð aðili að EES-samningnum 1. maí 1995.
f fyrstu gerði EES-samningurinn ráð fyrir stofnun EES-dómstóls. Dóm-
stóllinn skyldi skipaður 5 dómurum frá Evrópudómstólnum og 3 dómurum frá
EFTA-ríkjunum og átti að hafa lögsögu í málum er snertu þau EFTA-ríki sem
voru aðilar að EES-samningnum. Samkvæmt samningnum átti dómstóllinn að
fylgja fordæmum Evrópudómstólsins sem kveðin voru upp fyrir undirritun
EES-samningsins og að sama skapi var Evrópudómstólnum gert skylt að taka
tillit til fordæma EES-dómstólsins og dómstóla EFTA-ríkjanna. í áliti sínu nr.
1/91 þann 14. desember 1991 komst Evrópudómstóllinn hins vegar að þeirri
niðurstöðu að EES-dómstóll samræmdist ekki stofnsáttmála Evrópubandalags-
ins, Rómarsáttmálanum. Akvæðunum um EES-dómstól var í kjölfarið breytt og
445