Búnaðarrit - 01.01.1897, Side 135

123
liaugmynduð, allt að því sýnileg með berum augum og
mergðin afskapleg.
Hugði jeg fyrst að ormarnir yrpu eggjunum lítt.
þroskuðum og svo uugaði þeim út i lungnaslíminu, en
síðar þóttist jeg kornast að raun um, að svo er ekki,
heldur að egg þessi hefðu losnað við móðirina á þann
hátt, að hún hefði orðið fyrir áverka annaðhvort skor-
ist sundur alveg, þegar lungun voru rist upp, eða
stungist á hana gat.
Sá jeg opt hvernig ogglegin iykkjuðu sig út úr
ormunum, þegar þeir iágu á glerinu undir smásjánni
og brustu svo, hvað lítið sem við þær var kornið og
eggín ullu út úr þeim,
Bgghýðið eða skurnið er glært, en kjarninn grá-
kornóttur að sjá. Þegar skurnið rifnar leysist kjarninn
sundur í smákúlur. Jeg sá egg á öllum þroskastigum.
Fyrst fyljir kjarninn alveg út í hýðið, svo dregst hann
lítið eitt til hliðar anuarsvegar og dálítill bugur kemur
inn í hann, er svo stækkar smátt og smátt, en útröðin
sú, er að hinni hliðinni vcit, fer í hrukkur og sýnist
eins og bugtonnt. Bptir því sem bugurinn vex færist
ormlögunin á kjarnann, annar endinn verður mjórri og
beygist krókmyndað meir og meir, uns endarnir koma
saman í öðrum enda eggsins. Eptir það er ekld að sjá
néina verulega breytingu á fóstriuu að undanteknu því,
að það vcx. Á seinasta þroskastiginu liggur fóstrið í
egginu alla vega samanvafið og opt eins og 8 í tölu
ineð sinn endann í hvorum eggcnda, og er á einlægu
iði eins og það sje að leitast við að sprengja skurnið,
sem lætur til við hreyfmgu þcss. Innri byggingu fóst-
ursius gat jeg ekki greiut; það sýndist aðeins glærara
til endanna, en grákornott um miðbikið líkt og kjarn-
inn á undan fósturmynduninni. Allirsýndust ormarnir