Morgunn - 01.12.1920, Page 38

»Ó, já, eg skil það«, sagði Gladys. Hún hélt, að þetta
væri einhvers konar leikur! Þá fór raiðillinn að lýsa
fyrir henni einhverjum fjölda af fólki, gömlura, skeggjuð-
um mönnum og konum í krínólínum. Hún játaði öllu, þó
að hún kannaðist ekki við neinn, sem verið var að lýsa.
Því að hún heyrði alla aðra játa, og botnaði ekkert í því,
hvað þessi kona þarna á pallinum væri að gera.
Hún fór á annan fund og þar var annar kvenmiðill.
Hún lýsti einhverjum fyrir man.ni á áheyrendabekkjunura.
Sá maður sagði: »Nei, eg kannast ekki við þetta*. Gladys
fanst fyrst þetta vera ruddalegt og óvingjarnlegt svar hjá
manninum; en þar á eftir fór henni loks að skiljast það,
að þessi lýsing ætti að vera af framliðnura manni. Nú
kom miðillinn með nákvæmari lýsingu, og þá kvaðst fund-
armaðurinn kannast við það, er hún sæi.
Frú Leonard segir, að þetta hafi sér fundist í meira
lagi furðulegt, og nú fór hún að skilja, hvert erindi menn
ættu þangað. Engum var lýst, sem hún þekti. Henni
þótti fyrir því, en samt fann hún einhvern veginn, að þetta
væri ekki vitleysa. Hún sagði móður sinni frá þessum
fundum, og móðir hennar varð fyrst orðlaus og lýsti því
næst andstygð sinni á þessu. Hún sagði, að Gladys mætti
aldrei koma nærri slíku framar. Og nú varð nokkurt hlé
á kynnum hennar af málinu.
Þá fékk hún barnaveiki og var ílutt í spítala. Þar
kyntist hún hjúkrunarkonu, sem bauð henni heim til sín,
þegar hún var farin að hressast. Það kvöld gerðu þær til-
raun með borð, og frú Leonard segir, að það hafi verið
dásamlegt. Borðið stafaði eitthvað frá framliðnum manni,
sem hún hafði þekt, er var svo greinilegt og svo óvænt,
að hún vissi samstundis, að það var rétt. Meira þurfti
hún ekki fyrir því að hafa að fá vissuna.
Þetta sama kvöld gerði hún tilraun með hugsanalest-
ur. Hún var látin fara út úr herberginu og bundið fyrir
augun á henni, og hún átti að koraast að því, hvað þeir,
sem í herberginu voru, hefðu fest hugann við. Henni