Morgunn - 01.12.1920, Side 82

'IGO
M 0 II & U N N
hoi'fið, þogar við s.ituni á hæðinni um kvöldið. Hún s;ig'ði
líka, að þegar hún hefði sofnað, liefði sig dreymt, að hún
-8æi tvo menn koma eftir götuslóðanum og bera stórar
byrðai ; hún sagði, að það sem eg gat lýst mönnunum
kæmi alveg heim við það, sem sér hefði sýnst þeir vera;
en ekki liafði hún séð konuna.
llinar höfðu einskis oröiö varar
Þegar við komum heim, var okkur sagt, að sú saga
væri sögð uin selið, að enginn gæti eða mætti sofa þar.
En um það, hvað væri í selinu, hefi eg ekkert heyrt.
Fólkið í gamla htísinu.
• Sagan, sem eg ætla nú að segja ykkur, verður dálitið
frábrugðin hinum sögunum, að því leyti, að eg get ekki sagt,
hvar hún gjörðist; ekki heldur á hvaða tíma. Astæða
nokkur er fyrir því, sem eg skal segja síðar
Eg hafði fengið ákafiega mikla löngun til að fá að
búa í gömiu húsi, sem hafði staðið autt um nokkur ár.
Eg veit ekki, af hverju mér datt það í hug, en hugsunin
var mjög sterk.
Eg hafði gjört ráðstafanir til að fá leyfi til að búa í
húsinu En sama kvöldið, sem eg hafði ákveðið það,
dreymdi mig um nóttina, að eg þóttist koma heim að
hÚ9Ínu. Mér fanst þar vera margt fólk, og eg sá, að þar
var alt fult af húsgögnum. Eg mætti í dyrunum ungri
stúlku, hvítklæddri. Hiin var vingjarnleg, en eg sá, að
hún átti annríkt, eins og hún væri við heimilisverk Eg
ávarpuöi hana og Bagðist vera komin liingað til þess aö
skoða húsið, því að eg ætluði að fá að búa í þvi. Þuð
Biigöi hún, að cg gœti ekki fengið. Eg aæi þuð vist, að
húsið væri fult; hér byggi svo margt. Eg mundi eftirþví,
aö húsið var autt og sagði henni það, að eg tryði því
alls ekki, að nokkur væri hér ósýuilegur. Eg mundi líka eftir
því, að þetta var draumur, og ait, sem hún segði um íbúa
hússins, hlyti að vera vitleysa. Hún hélt sinu máli fram,
og því til sönnunar sagði hún mér, að eg skyldi spyrja