Morgunn - 01.12.1920, Qupperneq 123

MORGUNN
201
kross-slám), en árangurslaust.1) Hann bað þá Covinda-
samy að ganga út að öðrum enda hjallans, og eftir fáar
minútur gat hann lyft borðinu. »Andarnir eru farnit-f,
sagði Cov., »en heyrðu, nú koma þeir aftur«. Hann lagði
hendurnar á stóra koparplötu, og jafnskjótt heyrðust högg,
eins og haglskúr á málmþaki, og þótt dagur væri, sýnd-
ist Jac. smá-leiftur þjóta út frá plötunni í allar áttir. —
Nú var kominn 21. dagur dvalar Covindasamy’s í
Benares, og átti haUn þá að vera 24 klst. á bæn og fara
síðan heim aftur til Trivanderam. »En áður«, sagði hann
við Jac., »ætla eg að veita þér enn einn dag og eina
nótt, þvi að þú hefir verið góður við mig, og eg, sem
lengi hef orðið að þegja, hefl getað talað við þig á máli
því, sem móðir mín talaði, er hún vaggaði mér í svefn
á bananblaði«. Þegar hann fór kvöldið fyrir bænadaginn,
greip hann hendi sinni ofan í skál með allskonar marg-
litum fjöðrum, kastaði þeim upp í loftið og hreyfði hend-
urnar fram og aftur fyrir neðan þær, er þær voru að
detta. Sneru þær þá við og lyftust upp, unz þær festust
við loftsgólfið Þegar liann var farinn, féllu þær til jarð-
ar og lágu þar kyrrar.
Eftir að Covindasamy hafði lokið erindi sínu, átti
hann tvo »fundi« við Jacolliot, annan á degi, en hinn að
nóttu til, en þó í fullri birtu. Hann hafði lofað að ákalla
alla þá anda, er aðsroðuðu hann, svo að Jac. gæti fengið
að sjá atburði, sem hann myndi uldrei gleyma. A morgun-
fundinn kom fakirinn með smágerðan sand i poka og
stráði honum um hér um bil 50 fer-sentímetra flöt. Hann
lét síðan Jac. setjast við borð með blýant og pappír, bað
um lítið prik og fekk pennastöng, sem hann lagði var-
lega ofan á sandinn. Síðan rétti hann út hendurnar.
Reis þá pennastöngin lóðrétt upp á endann. Jacolliot
teiknaði nú með blýanti sínum allskonar pírumpár á papp-
*) Samskonar fyrirbrigði kom fyrir hjá miðli dr. Crawfords í
Belfast, er Sir Wm. Barrett reyndi árangurslaust að lyfta léttu borði,
sjá Barrett: On the Threshold of the Unseen, bls. 4ö.