Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 36

30
M 0 R G U N N
það, sem menn kalla dauða, og þó er eg eins raunveru-
legur maður eftir sem áður. Eg er um það bil að fara
út úr líkamanum. Eg athugaði þessa einkennilegu háttu,
er sál skilst við líkama. Egoinu var vaggað til, upp og
ofan, eins og vöggu, og gjörðist það með afli, sem ekki
virtist koma frá mérsjálfum. En við þetta var sambandið
við líkamsvefina smátt og smátt rofið. Þessar hreyfingar
upp og ofan hættu eftir litla stund, og nú fann eg og
heyrði til þess, sem mér virtist vera því líkast, sem ótelj-
andi þræðir væru slitnir um iljina, frá tánum og aftur
á hælana. Þegar þessu var lokið, tók eg smám saman að
dragast frá fótunum og upp að höfði, líkast því að teygju-
band styttist. Eg man, þegar eg komst upp að mjöðmun-
um og mælti þá við sjálfan mig: ,,Nú er ekkert líf eftir
fyrir neðan mjaðmir“. Eg get einskis minst um það, að
hafa dregist um kviðinn og brjóstið, en minnist greini-
lega, er eg safnaðist allur saman í höfðinu, og hugsaði
á þessa leið: ,,Nú er eg allur í höfðinu, bráðum verð eg
frjáls". Eg fór umhverfis heilann eins og eg væri holur,
þrýsti á hann og himnur hans, hægt og hægt, á allar
hliðar, áleiðis að miðju og gægðist út á milli höfuðsins,
og kom út eins og flött egg á himnupoka. Eg minnist þess
greinilega, að mér fanst eg vera líkastur linfiski að lit
og lögun. Þegar eg kom út, sá eg tvær konur sitja við
höfðagaflinn. Eg aðgætti, hve langt væri frá höfðalag-
inu og að hnjám konunnar, er nær sat, og komst að þeirri
niðurstöðu, að rúmið væri nægilegt til að standa þar, en
fann þá til feimni við að eiga að koma þar fram nakinn,
en eg huggaði mig við það, að hún mundi alls ekki sjá
mig með líkamlegum augum, er eg væri andi. Eg hófst
upp frá höfðinu og losnaði hægt og hægt frá líkamanum
og féll þá hægt til jarðar, þá reisti eg mig smám saman
við og náði fullri líkamsstærð. Eg virtist gagnsær, blá-
leitur og allsnakinn. Eg flýði feiminn að dyrunum, sem
stóðu í hálfa gátt, í því skyni að komast hjá því að kon-
urnar, sem þarna sátu, og aðrir, sem eg vissi, að mundu