Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 9

M O R G U N N
135
kunnugt er, andaðist Einar H. Kvaran að morgni þess 21.
maí 1938“.
E. H. Kvaran reynir að sanna nærveru sína.
Þær frásagnir, sem hér fara á eftir og hr. E. L. hefir
skrásett, virðast sýna, að E. H. Kvaran leggi á það sér-
staka áherzlu, að sanna sig með gömlum endurminningum
um atburði, sem gerzt hafa erlendis, einkum fyrir vestan
haf, en þeir atburðir hafa skiljanlega mest sannanagildi
vegna þess, að um þá er flestum ókunnugt, miðlunum al-
gerlega og raunar öllum öðrum en frú G. Kvaran einni.
Fyrri frásögnin, sem hér fer á eftir, er af fundi hjá
frú Guðrúnu Guðmundsdóttur, en hin síðari af fundi hjá
hr. Hafsteini Björnssyni. ,,Jakob“ og ,,Finna“ eru stjórn-
endur miðlanna:
Þ. 14. nóv. 1938. Þegar röðin kom að fjórða fundar-
gestinum, ávarpaði Jakob hann á þessa leið:
„Fyrir aftan þig stendur maður, hann leggur hendurn-
ar á höfuð þitt, en svo einkennilega er um búið, að ég sé
ekki andlit hans, það er hulið sjónum mínum, mér er ekki
ljóst hvernig stendur á þessu, mér er ekki unnt að fá því
breytt. En við hlið þér, og hjá þessum manni, sem styður
höndunum á höfuð þitt, sé ég dreng eða unglingspilt.
Þetta er ósköp góður piltur, og ég hygg að hann sé farinn
fyrir nokkuð löngu úr ykkar heimi, útlit hans bendir a.
m. k. til þess, að hann sé kominn langt á þroskabrautinni,
hann sýnist ekki vera mikið bundinn við ykkar heim.
Þessi drengur, sem ég er að lýsa, sýnir sig í dökkum föt-
um, það er mikið hvítt framan á þeim og á ermunum.
Honum hefir einu sinni þótt vænt um þessi föt, verið upp
með sér af að eiga þau og vera í þeim. Ég heyri nafnið
Siggi, drengurinn hefir verið kallaður Siggi. Kannastu
við þennan dreng?“, spurði Jakob fundargestinn. Svaraði
hann því játandi. „Þessi drengur talar um pabba, hann
;er svo glaður yfir því, að pabbi sinn skuli vera kominn
til sín. Það er band á milli þín og drengsins, þú hefir
L