Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 49

MORGUNN
17F>
þegar orðinn er sameign alls mannkyns peningurinn
fundni, sú þekkingarvissa, að allt sem áunnizt getur í
stuttu jarðlífi hefur ekkert gildi nema sem forleikur að
því, sem allt gildir, að löngu lífi, sem á eftir kemur og
er aðaltakmarkið; fyrir því skoðar spíritisminn það sem
hlutverk sitt og takmark að kalla saman alla vini og
granna, gjöra alla menn hluttakandi í þessari vissu.
Þess vegna var það meðan ræðumaðurinn var
á síðasta fundi að flytja fyrir oss sitt góða erindi og
hafði meðal annars ummæli sem ég man nú ekki orðrétt
af því að ég ritaði þau ekki upp, en báru keim af orð-
um, sem höfð eru eftir Jesú í Lúkasar guðspjalli (16,
16) um guðsríki, að „hver maður þrengir sér inn í það
uieð valdi“, hugsunin á þá leið að spíritistar væru áfjáð-
lr um málefni sitt og erindi — þá var ég að hugsa, að
þetta væri eðlilegt og ekki að undra, að þeir létu sér
títt um það, þar sem fyrir svo miklu væri að vinna, ann-
ars vegar svo fagnaðarríkt, að ,,þá skyldi ég þreyja alla
daga herþjónustu minnar“, sagði Job og vér með honum,
og hins vegar svo áríðandi, að búast við að uppskera eins
°g maðurinn sáir. Mér þykir því, til sanns vegar mega
lærast, að viðhorf spíi'itista til málefnis síns sé umsvifa-
fueira en t. d. guðspekinga, sem eru meira hægfara og
innhorfandi. En sjónarmið þeirra mun hafa verið í huga
^seðumannsins.
Kg vil í þessu sambandi taka fram, að það sem ég
sagði áðan, að spiritistar og guðspekingar væru ekki í
sarneiginlegri leit, þá var það síður en svo sagt til þess
að hreykja okkur yfir guðspekinga eða varpa rýrð á
þá, það sæmdi ekki á hvorugan veg milli þessara tveggja
Hokka. Þvert á móti virðum vér spiritistar guðspekinga
°g höfum miklar mætur á þeim fyrir hugsana afrekin,
sem þeir hafa afkastað, fyrir hreinskilni þeirra og dreng-
lyndi og einlæga trú á guð og annað líf. Þeir eru sam-
herjar vorir að sömu niðurstöðu, þó að þeir fari aði’ar
leiðir. En spiritistar eru líka hreinskilnir og kannast við,