Morgunn - 01.12.1940, Síða 54

180
M ORGUNN
sérhverjum sigri, sem unninn er og leiðir mannkynið nær
hinum eilífa sannleika".
Vér fögnum slíkum ummælum frá biskupsstóli. Og þó
að vér þurfum nú ekki lengur vísindamanna til að finna
sannleikann, þá þarf þeirra við, til þess að þessi sannleik-
ur fái sömu fullnaðarviðurkenning og hver önnur ný
þekking. Og sjálfra sín vegna þurfa þeir að rannsaka, til
þess að þeir verði ekki berir að því, að standa á móti
þekkingu, sem á vísan sigur, og „berjast gegn guði“, sem
Gamalíel mundi orða það.
Frá Englandi, höfuðbóli spiritismans, vil ég segja eitt
dæmi um að kirkjan lætur undan síga með mótstöðuna.
Erkibiskupinn í Cantaraborg, yfirmaður ensku kirkj-
unnar, skipaði fyrir þrem árum 11 manna nefnd, til ao
rannsaka spiritismann. Einn sagði sig fljótt úr nefndinni,
en hinir tíu hafa rannsakað og fyrir ári lokið skýrslu
sinni og afhent hafa erkibiskupi, en hann hefir ekkiviljað
birta hana, að sögn af því að hún væri meðmælt spirit-
isma. Hefir um þetta staðið nokkur styr og blaðaskrif og
ýmsir tekið til máls, til að knýja fram birtingu, þar á
meðal Mrs Stobart, sem áður hefir verið sagt hér frá, að
berst af miklum móði fyrir því, að kirkjan færi sér í nyt
þekkingu spiritismans, og orðið mikið ágengt. Nú er þó
skýrslan orðin opinbert leyndarmál og komið í ljós, að
7 hinir fremstu af 10 nefndarmönnum, þar á meðal einn
biskup og þrír merkir prestar tjá sig sannfærða um
sannindi spiritismans. Hinir þrír, sem ekki voru með, voru
þó ekki beint á móti, en töldu sig ekki örugga um, að
ekki kynni síðar að finnast önnur skýring á fyrirbrigðun-
um. Þetta er talinn mikill sigur fyrir spiritismann, og
mun oss einnig sýnast það.
Að því er snertir vísindi og vísindamenn er lítið nær-
tækt frá sjálfum oss að segja, nema vera skyldi erindi
Sig. Nordals í nálgunar átt. Fyrst í því að taka til með-
ferðar þetta efni, ráðgátu lífs og dauða, og í annan stað
að fram virðist koma fordómalaus vilji að viðurkenna