Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 69

MORGUNN
195
verki, getur gefi'ð nokkra þá skýring á þessu merkilega
atviki, sem nálgist það, að vera fullnægjandi.
Næst langar mig til að láta yður heyra frásögn af
trans-fundi hjá Mr. Home, sem þá dvaldist hjá vinum
sínum, Elmershjónunum, sem var alþekkt og auðug f jöl-
skylda í Vesturheimi. Merkur maður, sem áður var ger-
samlega ókunnugur Mr. Home, birti frásögn sína í amer-
ísku tímariti á þessa leið:
,,Á meðan ég dvaldist nokkra daga á heimili Rufus
Elmers í Springfield, kynntist ég Mr. Home. Kvöld nokk-
urt, er ég sat á tali um dagleg efni við hann og hús-
bændurna, féll hann skyndilega og okkur öllum á óvart
í djúpan trans-svefn. Eftir augnabliks þögn sagði hann:
„Hanna Brittan er hér“. Ég varð undrandi . . . . H. Br.
hafði andazt þegar ég var barn. Ég varpaði fram þeirri
spurning í huganum, hvernig ég gæti sannfærzt um að
hún væri raunverulega nálæg.
í sama vetfangi fór Mr. Home að sýna öll merki hinn-
ar dýpstu sálarangistar. Hann stóð upp, gekk um gólf og
neri saman höndum .... hann stundi og sagði fram sund-
urlaus bænarorð . . . . og mælti m. a. á þessa leið: ,,Ó, en
það sortamyrkur! Ó, þau helsvörtu, skuggalegu ský!
Ó, hvílíkt hryllilegt hyldýpi! .... Bjargið þeim úr undir-
djúpunum! Ég sé eldfljótið!“
Þessi áhrifamikli atburður stóð yfir í h.u.b. hálfa
klukkustund. Ég sagði ekkert orð, Mr. Home var alger-
lega meðvitundarlaus og Elmershjónin botnuðu ekkert í
þessu. En þessir atburðir höfðu raunverulega gerzt tólf
árum áðum en Mr. Home fæddist.Enginn á þessum slóð-
um þeklcti sorgarsögu Hönnu Brittan, eða vissi að hún
hefði verið til, en þetta atvik hafði sorglega og mikla
þýðing fyrir mig. Hanna Brittan var fluggáfuð, blíðlynu
og viðkvæm, en varð brjáluð fyrir að trúa á eilífa fyrir-
dæmingu, og þetta atvik hjá Home var lifandi eftirmynd
þess ástands, sem hún var í þegar ég sá hana síðast.
Síðan hefir hún sagt mér að líf sitt nú sé rólegt, frið-
L