Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 103

MORGUNN
229
Annað, sem vert er að veita athygli, er það, að rúmið,
sem Benjamín getur um, að hann hafi sezt á, stóð
skammt frá rúmi systur hans. Litli drengurinn var flutt-
ur úr því yfir í annað herbergi strax um níu-leytið, og
var það því tómt, eins og Benjamín fannst það vera. —
Um ellefu-leytið um kvöldið var rúmið tekið út úr her-
berginu, til að rýmra yrði inni.
Loks er eitt atriði í frásögu Benjamíns, sem auðvitað
er ekki hægt að byggja á sem sannanaatriði, en er þó eft-
irtektavert eigi að síður. Honum finnst Svava litla, dóttir
okkar koma til sín, sömuleiðis í sálförum, og spýrja,
hvort hann hafi séð hana litlu systur sína. Barnið var að
vísu drengur, og staðhæfing litlu stúlkunnar um systur
sína kemur því ekki heim við veruleikann. En þessi stað-
hæfing kemur aftur á móti heim við það, sem Svava litla
sjálf hélt að væri. — Nokkru eftir að drengui’inn tsedd-
ist, vöknuðu systur hans, sem sváfu í næsta herbergi. Ég
sagði þeim frá því, að þær væru búnar að eignast lítinn
bróður, en þær voru þá svo sannfærðar um, að það væri
systir, að ég átti fullt í fangi með að fá þær til að trúa
mér. Með öðrum orðum, hugmyndir litlu stúlknanna, er
þær voru nývaknaðar, komu einkennilega heim við það,
sem Benjamín finnst önnur þeirra hafa sagt við sig,
meðan líkami hennar enn var í svefni.
Mörgum mun finnast samtal Benjamíns og hins ósýni-
Iega vinar hans fagurt til umhugsunar. Samkvæmt því
eru ferðir hins framliðna líka einskonar sálfarir. Ein-
hver hluti af persónuleika hans yfirgefur þann líkama
eða það gerfi, sem hann venjulega hefir í dýrð hinna
æðri tilverusviða, ef verða mætti, að návist hans við jarð-
neskan sjúkrabeð hefði heilnæm og styrkjandi áhrif.
Segja má, að á þetta séu litlar sönnur færðar í frásögu
Benjamíns, en mér finnst, að þar sem önnur þýðingar-
mikil atriði reyndust rétt — og þá fyrst og fremst barns-
fæðingin sjálf, sé vanhugsað að slá striki yfir þennan
þátt úr reynslu sálfarans. Jakob Jónsson.