Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1919, Qupperneq 110

sést það fljótlega, því að þá linast hún, skorpnar og
augun og roðið missa gljáann.
Úrgangssöm er sildin, ekki er pví að leyna; pegar
búið er að verka hana og taka beinin úr er ekki
meira en helmingur at' pjmgdinni eftir. Mörgum er
illa við beinin. Það má ná miklu af peim með pvi
að taka dálkinn úr, en pað er gert pegar búið er að
slægja, verka og pvo síldina. Síldin er pá tekin í
vinstri hönd og með hægri handar pumalflngri og
visifingri er tekið fremst um dálkinn og fmgrunum
strokið beggja vegna með dálkinum aftur að sporði.
Raðirnar, sem eftir verða við punnildin, má nú tína
úr með hnífi, ef maður vill hafa fyrir pvi. Ýmist hefir
hreistrið verið skafið af síldinni áður en hún er slægð
eða roðið er rifið af. Gott er að perra síldina í hreint
klæði pegar búið er að verka hana, en ekki má láta
hana liggja í klæðinu eða á fjöl, pví að pað dregur
safan úr síldinni, og missir hún pá bragð og næringu.
Regar búið er að veika síldina pannig má matbúa
hana á ýmsan hátt, og skulu hér nefnd nokkur dæmi.
Annars eru fj^rirsagnir i flestum matreiðslubókum,
og eina bók vildi ég benda á eftir Matthildi Schön-
berg, »Sild og Poteter«. Mun sú bók fást hjá flestum
bóksölum.
Síldarsúpa. Tveir litrar síldarsoð, hálfur líter mjólk,
75 gr. hveiti, 1 teskeið saxaður graslaukur, gulrætur
eða gulrófur. Soðið er siað og látið sjóða. Pá er jafn-
ingnum (sem hrærður er úr hveitinu og mjólkinni)
helt úti, hrært í og látið sjóða í 10 minútur. Sundur-
skornar, soðnar rófur og saxaður graslaukur er settur
útí og eftir pað má ekki sjóða. Ef meira er við haft
má bæta súpuna með vel hrærðri eggjarauðu, en pá
er haft minna af hveitinu.
Sölt síld ineð lanksós. Vel verkuð og hæfllega af-
vötnuð sild er skorin i 3—4 bita, peim raðað á fat
pannig, að sildin sýnist í heilu lagi. Yfir hana má
hella ediki og leggja örpunnar lauksneiðar ofaná.
(82)