Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 24

118
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Dagsverkið mitt í dag' var að strika út kommuna, seni
ég selti í gær, svaraði Wilde.*
Skemnitun, sem ég vildi greiða vel fyrir, væri að heyra
menn, sem álíta ritreglur barnaskóla skilvrði góðs stíls,
láta uppi álit sitt um löngu setninguna aftast í Vlysses
eða ræða málið á Finnegans Wake, svo hent sé á heims-
fræg dæmi úr hókmenntum nútímans, þar sem hvað
mest er sleppt sjónar á kröfum hins almenna.
í daglegu málsköpunarstarfi höfundarins er að vísu
nauðsynlegt að hafa almennar reglur til hliðsjónar, en
hann liefur fullt leyfi til að efast um gildi sérhverrar
þeirra, jafnvel um stafsetningu orðsins „og“, og ber ekki
skylda til að fara eftir þeim, nema ef svo vill verkast. Úr
því stílsnillingur getur brotið heilann daglangt um, hvar
hann eigi að setja eina konnnu, minnugur þess, að stíl
lieillar hókar er spillt, ef hún er sett á rangan stað, þá má
nærri geta, livort vandaður höfundur lætur orðin sjálf
fara frá sér umhugsunarlaust. Höfundurinn verður iðu-
lega að reyna á allt þanþol málsins, leggja á það allt, sem
það getur horið; en hann má að vísu ekki leggja meira
á það. Heilabrot skálds um eitt orð hljóta oft að vera
óskiljaideg og hartnær hneykslanleg í augum lesenda,
sem ekki hera skvnhragð á listrænan stíl, þótt læsir eigi
að heita, eins og fífls þess, sem ritaði í eitthvert daghlað
í fyrra um hinn mikla stílsnilling Þórherg Þórðarson, að
honum væri nær að hætta höfundarstörfum og taka upp
einhverja vinnu, sem hetur ætti við liann, en vera að basla
* í þýðingum minum af Fjallkirkju Gunnars Gunnarssonar
lief ég notað, samkvæmt tilmælum útgefandans, hina opinberu
þýzku greinarmerkjaskipun íslenzkra skóla, þótt ekki sé þess að
viðdyljast, að ég tel hana til lýta á verkinu, og mér er liulið,
hvernig á að þýða eftir þeirri reglu hin smágerðu stilsnilldar-
verk Gunnars, eins og til dæmis Blindrahúsið, þar sem greinar-
merkin eru meðal aðal-listbragðanna — reyndar ekki lengur sem
greinarmerki, heldur 1 e s merki i stilrænum skilningi, einna á-
þekkust leiðbeiningatákiium í rullu.