Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 32

12C
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
um barnakennurum útkjálkanna svo blinda fíflsku, jafn--
vel þótt eitthvað kynni að vera boðið í aðra hönd, að þeir
hefðu birt opinberlega greinar sinar, yfirlýsingar og' sam-
þykktir gegn máli mínu, liefðu þeir leitað álils sérfróðra
manna eins samvizkusamlega og ég bef gert, áður en ég
dirfðist að láta mínar bækur koma fvrir almenningssjónir.
Um stafsetningu.
Mætti ég siðan, eins og ég hét að framan, víkja á örfá
atriði um stafsetningu almennt að lokum. Levfist mér
þá fyrst að skýra í sem fæstum orðum, hvar ég stend
sjálfur.
Stafsetning mín hefur um tuttugu ára skeið farið mjög
nærri liinni endurbættu Rask-stafsetningu,* svipuð þeirri,
sem Ivonráð Gíslason bóf að nýju, eftir að liann var fall-
inn frá hinni öfgafullu ldjóðfræðistafsetningu sinni, þar
seni framburðurinn átti að vera „einkaregla“. Þelta er,
með lítilfjörlegum afbrigðum, sú stafsetning, er Jónas
Hallgrimsson notar siðasta ár ævi sinnar, hin sama og
er á sjálfshandriti hans af kvæðinu Vorið góða, grænt og
hlýtt, sem Jón Helgason telur skrifað 1845. Það er í sem
stytztu máli stafsetning einfaldra samhljóða og lireiðra
raddstafa undan ng; auk þess z-laus, en f baft sem víðast,
en ekki p, á undan t, og j belzt ekki skrifað milli radd-
stafa (fremur en t. d. í Þjóðsögum Jóns Árnasoriár),
nema þar sem það er óhjákvæmilegt framburðar vegna
(t. d. i „ójá“; aftur á móti ,,jæa“). Um nokkurra ára skeið
bætti ég að skrifa y, en hvarf frá því aftur af viðskiptaá-
stæðum (einkum vegna þess, að útgefendur voru illfáan-
* Á þeim bókum mínuni, sem gefnar voru út á kostnað Menn-
ingarsjóðs, eða nieð fjárliagslegri bakábyrgð lians, svo sem Þú
vínviður hreini, Fuglinn i fjörunni og Sjálfstætt fólk I. og II.,
gekkst ég undir ,við þáverandi bókadeild sjóðsins, að vikið væri
i prentun frá stafsetningu handrita minna og notuð liin opin-
bera skólastafsetning, seni á þó vægast sagt illa við stíl þess-
ara bóka.