Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 63

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
157
mestu níðingsverkum mannkynssögunnar. Þér eruð þó
væntanlega ekki þeir einfeldningar að halda, að íranbúar
hefðu fengið mýkri ineðferð en Finnar, ef þeir hefðu gripið
til vopna gegn verndarherjunum?
D. N. Pritt, enskur lögfræðingur, sem ritað hefur ágæt-
ar bækur um lieimspólitík síðustu ára, segir að slíkar ör-
yggisráðstafanir hafi verið taldar réttlætanlegar síðan á
sextándu öld til þess að varðveita „jafnvægi ríkjanna“.
(Light on Moscow, bls. 172).
Yér hefðum nú samt sem áður liaft samúð með um-
hyggju yðar fyrir Finnlandi, ef vér hefðum fundið innra
með oss einhvern örmul af grun um, að hún væri af ær-
legum toga spunnin. En þegar vér minntnmst þess, að þér
höfðuð árum saman liorft uppá atvinnuleysi, eymd og
skort fjölda fólks á yðar eigin ættjörð — sem þér þykizt
elska svo mikið — án þess að það sæist taka neitt verulega
uppá taugar yðar, þá leituðum vér árangurslaust í sálar-
fræði vorri að rökum til þess, að umhyggja yðar fyrir fjar-
lægri þjóð af óskyldum ættstofni gæti átt nokkuð skylt
við þá eðla dvggð, sem vér köllum mannúð eður mannkær-
leika. Ef vér elskum ekki náunga vorn, sem vér höfum
séð, hvernig getum vér þá elskað guð, sem vér höfum
aldrei séð? sagði einhverntíma mikill spekingur.
Þegar vér sáum ennfremur, að það, sem mest bar á í
vinnubrögðum yðar á þessum uppoffrunartímum, var
taumlaust mannhatur, ósannindi, níð, svívirðingar og of-
sóknir i garð vorn sósialista hér lieima á íslandi, þá feng-
um vér með engu móti skilið, að sönn hjálpfýsi og mann-
kærleiki gæti átt sér nokkurn griðastað í hugskoti yðar.
Og þegar vér horfðum að lyktum á þýzka kapítalism-
ann leggja undir sig Noreg, ættjörð hinna göfugu forfeðra
yðar, með blóðugri styrjöld, án þess að þér æmtuðuð einu
orði um niðingsverk eða hreyfðuð einni einustu ósk um
samskot handa hinni striðandi bræðraþjóð eða hreyttuð
aukateknu ónotayrði til kapitalistanna hér heima, sem
vitanlega voru þó álíka samsekir hinum þýzku sálufélöguin