Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Blaðsíða 90

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Blaðsíða 90
184 TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR araskólanum og sótti tíma í Háskólann. En hugur hans Jineigðist meir og meir að kennslunni, liann hætti við há- skólanámið, sótti um kennarastöðu við Laugarnessbarna- skóla og fékk hana. Um sama leyti giftist hann Sigríði Þorgrímsdóttur frá Laugarnesi. Gaf hann sig nú við kennsl- unni, óskiptur og af hinu mesta kappi næstu tvö árin, en þá fór að bera á hinu þunga heilsuleysi, sem smátt og smátt lamaði orku lians og nú hefur dregið hann til dauða. Hvað var það þá, sem var óvenjulegt við Eirík Magnús- son og gerir hann ógleymanlegan öllum, sem kynntust lion- um? Hann var gáfaður, vel að sér, skemmtilegur, — en það eru margir. Þungamiðja persónleika hans fólst í allt öðru. Hann liélt mjög upp á rússneska skáldið Gorki, enda lineigður mjög fyrir góðan skáldskap. Ein af smásögum Gorkis lieitir: „Vinur minn, furstinn,“ og munu margir við liana kannast í ágætri þýðingu Jóns frá Hlíð. Gorki segir þar frá manni, sem er sjálfur allslaus flækingur, en af hreinni mannelsku leggur á sig ótrúlegustu liluti til að hjarga illa gerðum og illa gefnum unglingi frá því að fara alveg í hundana. Það kvelur hann að vísu að liljóta ekkert annað fyrir en vanþakklæti, en honum dettur eklci eitt augnablik í hug að gefast upp, eða i raun og veru að ætlast til neins af neinum. Honum er það eilt nóg, að úthella sjálf- um sér í starfi fyrir óverðuga meðbræður, sem á vegi hans verða. Ég sagði einu sinni við Eirík: „Ef Gorki hefði þekkt þig, væri ég ekki í vafa um, að liann væri að lýsa þér í þessari sögu.“ Eiríkur Magnússon var alla tíð fátækur maður að þessa heims fjármunum, en hann var þó alltaf að gefa, öllum, sem með honum voru og eitthvað vildu þiggja af gnægð hjarta lians. Hann gaf peninga, þegar liann átti þá, en annars gaf hann tíma sinn, ástúð sína, samúð og djúpan skilning; líf og heilsu sparaði liann ekki heldur. Það er trúa mín, að ef hann liefði hugsað um sig sjálfan og sína eigin líðan, eins og við gerum flest, þá hefði ævi hans orðið lengri. Það má nærri geta, hvílíkur afburðafélagi fyrir unglinga
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.