Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 91

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
185
slíkur maður var. Þar aö auki var hann afbragðs kennari.
Kennarastarfið var honum ekki þurr ítroðningur og akta-
vinna. Þar varð allt lifandi. Hann vakti til lífsins það hezta
í nemendunum, og hann varð þeim alla tíð siðan vinur,
sem þeir gálu öruggir leitað til með hvað sem var. Þó liann
sjálfur horfðist í augu við dauðann, gat liann með sama
áhuganum rætt við þessa vini sína um þeirra vandamál,
liughreyst þá og hent þeim á úrlausnir. Sina byi'ði har
hann einn.
Eiríkur varð, sem að likindum lætur, mjög vinmargur.
Auk unglinganna, sem elskuðu liann, þyrptust um liann
skólabræður lians, starfsfélagar og ýmsir ungir hæfileika-
menn, sérstaklega rithöfundar, sem fundu meiri skilning
hjá honum en öðrum mönnum. Eftir að Eiríkur giflist,
varð því mjög gestkvæmt á heimili hans, enda var kona
hans honum fyllilega samhent, og vinir hans urðu líka
fljótlega vinir hennar. Gestrisni var takmarkalaus, allt tii
reiðu, sem heimilið hafði upp á að bjóða. Kvöld eftir kvöld
söfnuðust saman á heimili þeirra lijóna ungir gáfu-, áliuga-
og menntamenn. Var það eitt Iiið hezta krydd lífsins, á
eftir erfiði dagsins, hæði fyrir mig og börn mín, að skjótast
lieim til Eiríks og Sigríðar. Voru þar þá venjulega ein-
liverjir skemmtilegir gestir fyrir og glatt á hjalla. Einn
hinn skemmtilegasti af þessum gestum var Helgi heitinn
Laxdal frá Tungu. Voru þeir, liann og Eirikur, óaðskiljan-
legir vinir, jafn ólikir og þeir voru, og var eins og þeir
fylltu livor annan upp. Flugu þá stundum hnyttiyrðin á
milli og orðaskylmingar svo tíðar, að sjá mátti mörg vopn
á lofti i einu. Eiríkur syrgði Helga mjög, er hann dó i
fyrrahaust, en sjálfur var hann þá og orðinn mjög veikur
og fór að Vífilsstöðum skömmu síðar.
I eðli sínu var Eiríkur trúhneigður og hafði að minnsta
kosti um eitt skeið ævinnar mikinn áhuga fyrir hinum
duldu fræðum lífsins. En vegna næmleika síns fyrir kjör-
um annarra, urðu þjáningar þeirra hans þjáningar, og þó
var jörðin sjálf auðug og fögur og gat veitt öllum börnum