Tímarit Máls og menningar - 01.12.1965, Blaðsíða 42

Tímarit Máls og menningar
íslenzkt túngresi, lágt og þétt, venjuleg hólataða, og punturinn lítt sprottinn.
Enn mundi þurfa að bíða viku til hólfan mánuS, þar til hægt yrSi aS hefja
túnaslátt.
Þráinn fylgdi gesti sínum í bæjardyr, síSan um skuggsýn göng inn í rúm-
góSa baSstofu í þrem hólfum. Hún var ómáluS, en olíuborin. I fremsta hólf-
inu stóS eldavél. Þar var Una húsfreyja aS taka til skattinn handa fólki sínu.
Hún heilsaSi HreggviSi glaSIega og varS fyrst til aS bjóSa hann velkominn
ó fornar slóSir. „ÞaS er nýlunda aS fá gest beint frá höfuSborginni sjálfri,
þar sem allir stórviSburSir gerast,“ sagSi hún hlýleg í fasi.
„I þessi húsakynni hefur þú ekki komiS áSur, HreggviSur,“ sagSi Þráinn.
„Ég endurnýjaSi baSstofuna fyrir æSimörgum árum. ÞaS varS aS samkomu-
lagi á heimilinu aS halda sér viS gamla lagiS. Krakkarnir voru hvort eS var
farin eSa á förum, og viS eldri kynslóSin kærSum okkur ekki um neinar stór-
breytingar. Okkur fannst viS mundum sakna súSarinnar, hún er einhvern
vegin svo notaleg, enda hagkvæmari aS því er upphitun snertir. BaSstofan
hentar betur fámenni en nýtízku húsaskipan, þar sem hver hírist í sínu aflok-
aSa skoti. Þú sérS, aS viS erum gamla tímans fólk í einu og öllu,“ sagSi hann
og bauS gesti sínum aS setjast viS eldhúsborSiS. Húsfreyja bætti viS borS-
búnaSi handa honum og afsakaSi, hve máltíSin væri hversdagsleg, enda liefði
hann ekki gert boS á undan sér.
Þegar HreggviSur tók til matar síns, fann hann, að hann var búinn að fá
góða matarlyst. Honum fannst, aS ekki mundi til dásamlegri réttur göngu-
lúnum manni en hræringur og súrt slátur. Hann sagði viS húsfreyjuna, aS
alltof sjaldan hefSi hann fengiS þennan uppáhaldsmat sinn í seinni tíð.
Eftir máltíðina hafði Hreggviður orð á því, að hann vildi fyrir engan mun
tefja hér fyrir í annríkinu, og spurði, hvort hann gæti ekki orðið til einhvers
fyrirflýtis við rúninginn. Þráinn tók vel undir það og sagði, að allténd mundi
hann geta troðið ull í poka, enda væri hans koma léleg, ef hann fengi ekki á
sig eina færilús. ÞaS varð því að ráði, að Hreggviður fékk lánuð hlífðarföt.
og fór út að rétt með systkinunum. Skömmu seinna kom húsfreyja líka út til
þess að hjálpa til um stund.
HreggviSur var á stjái á réttarvegg, dustaði reifi og lét í jjoka og masaði
við heimafólk um gamalt og nýtt. Hann kunni vel við ullarþefinn og kinda-
jarminn og var þessa stundina kominn óralangt frá þeim heimi, sem hann
hafði löngum lifað í, og jafnvel líka frá einkamálum sínum.
Þegar leið að kvöldi, stakk Þráinn upp á því við Hreggvið, að hann ræki
með honum á fjall að rúningi loknum. ÞaS væri ekki langt að fara á afrétt-
280