Tímarit Máls og menningar - 01.12.1965, Side 86

Tímarit Máls og menningar
Aldrei leggja sig meir en í fimm mínútur, segi ég, ef það verður lengur
kemur ólund í mann, maður verður lélegur til vinnu allan daginn og bara
vansæll. — Og hvað dreymdi þig.
Mig dreymdi nú ekki ýkja mikið. — Mér fannst ég vera kominn í mótaupp-
slátt hjá Kalla. Þangað fer ég þegar lokið er hjá þér.
Kalli er sleipur við það.
Hann er enginn maður við að slá upp mótum. Þau eru hrip.
Er það ekki.
Nei, það getur hann ekki. Það er handvömm og klámsmíði að sjá vinnuna
á uppslættinum.
En hvað dreymdi þig, spurði Nonni ergilegur.
0, mig dreymdi ég væri í steypuvinnu.
Þeir yfirgáfu eldhúsið heitir í munninum eftir kaffið og sugu að sér svalt
útiloftið til að kæla sig.
Mér hefur dottið í hug að reyna að steypa eitthvað í dag, sagði Páll, mig
dreymdi eitthvað svo þægilega.
Taktu eina eða tvær hrærur fyrir kaffi og tvær eða þrjár fyrir kvöldið.
Bezt að þú venjir strákinn við.
Ég ætti líklega að fylgja þínum ráðum. — Nonni minn, komdu, ég ætla að
taka hræru fyrir kaffið, þú getur verið í vatninu.
Alltaf helvítis steypa eða eitthvað og aldrei friður.
Láttu ekki nokkurn lifandi mann heyra til þín, ávítaði konan hann, þetta
gæti borizt út um bæina og þú alls staðar útilokaður frá vinnu. Nú er líka
að hugsa um framtíðina.
Hann drattaðist á eftir þeirn og sótti vatn í þunga steypufötu meðan faðir
hans útbjó hræruna á brettinu. í laumi virti hann smiðinn og föður sinn
fyrir sér meðan skóflan blandaði vatninu saman við sementið og sandinn.
Hvernig gátu þeir sofnað og hvernig hafði þá getað dreymt að þeir væru að
slá upp mótum eða hræra steypu meðan hann las einn bezta kaflann.
Sýndu þú hafir verksvit, sagði Páll, gusaðu ekki vatninu út um allt bretti,
helllu jafnt undir skóflublaðið.
En hvernig sem hann velti þessum vanda fram og aftur í huganum komst
hann aldrei að neinni niðurstöðu.
Um hvað las ég, spurði hann að lokum.
Það veit ég ekki, — um steypu, einhver var í steypu, — var það ekki.
324