Tímarit Máls og menningar - 01.12.1965, Síða 118

Tímarit Máls og menningar
hvernig Papar hafi komizt til lands-
ins, þá er langeðlilegast að álykta, að
þeir hafi siglt hingað skipum, líkum
farkostum og Ásólfur alskik og fé-
lagar hans.
Ef við vendum nú okkar kvæði í
kross og lítum til Englands um eða
skömmu eftir að Ketill hængur á að
nema hér land, þá ber þar Óttar
nokkurn af Hálogalandi til hirðar
Elfráðs ríka. Óttar var landkönnuð-
ur, mikill farmaður og hlýtur að hafa
verið mjög kunnugur í kauphöfnum
Noregs. Hann gefur Elfráði greina-
góða og allnákvæma skýrslu um
Iandaskipan á Norðurlöndum. Ekki
kann hann þar að nefna ísland, held-
ur segir íraland liggja nyrzt í hafi
vestur af Noregi. Eftir öllum sólar-
merkjum að dæma er hér um ísland
að ræða. Það hefur hlotið ýmis nöfn
í árdaga. Sum þeirra eru alþekkt eins
og Thule og Garðarshólmur, sem
skráð eru á alláreiðanlegar heimild-
ir, en vafasamari bæta við nafninu
Snæland. Skýrsla Óttars hefur ávallt
verið talin mjög áreiðanleg, en hún
gefur því nafnið íraland. Þannig eru
málavextir, hvort sem mönnum fellur
það betur eða verr. Það teljast ekki
sæmandi vinnubrögð á vorum dög-
um að stinga heimildum undir stól,
af því að mönnum geðjast ekki að
þeim. Óttar virðist hafa haft þær
fregnir helztar af landi okkar, að hér
byggi írskt fólk eða írum væri kunn-
ara um landið öðrum fremur, en þar
með er ekki sagt, að þeir hafi haft
hér langar setur fyrir landnámstíð.
Englavœngir og kýrhúðir
Af frásögn Ara fróða hafa menn
dregið þá ályktun og staðið á henni
fastar en fótunum, að hér hafi búið
einkynja þjóð, karlar einir, áður en
Hallveig Fróðadóttir og stöllur henn-
ar komu út hingað. Eindregnustu íra-
glóparnir virðast jafnvel gera ráð
fyrir, að við íslendingar séum komn-
ir af einsetumönnum. Þessir karlar
eiga að hafa riðið á kýrhúðum yfir
Atlantshaf með guðhræðslu eina fyr-
ir radar, reiða, veganesti og segl-
festu, og lögðu þeir á sig volkið af
einskærri ást á Kristi og ótta við tál-
beitur, sem Satan lagði fyrir þá í
gervi rauðhærðra kvenna heima á ír-
landi. Það er litlu fráleitara að trúa
því, að frumbyggjar íslands hafi
komið blaðskellandi á englavængjum
utan úr himingeimnum en kýrhúðar-
flatbytnum sunnan af Bretlandseyj-
um, líkum þeim, sem enn tíðkast á
írlandi og nefnast curraghar, enda er
enginn fótur fyrir slíkum ferðalögum
í fornum ritum öðrum en hreinum
helgisögum. Það er að vísu rétt, að í
fornum heimildum er oft getið um
skinnbáta, curragha, misjafna að
stærð, sem Bretar hinir fornu notuðu
til sjóferða milli eyja og jafnvel til
meginlands Evrópu. Þegar Kesar
gamli var að stríða á Bretlandi
nokkru fyrir Kristsburð, lærði hann
356