Húnavaka - 01.05.1972, Qupperneq 78

76
HÚNAVAKA
dam. Þetta er staður ætlaður ferðamönnum, til að kynnast hinu sér-
kennilega við landið. Túlipanabreiður allt í kring, lítil höfn með
fiskibátum og lystisnekkjum, fisksalar á markaðstorgum, búðir full-
ar af minjagripum, og blómlegar stúlkur spranga um í ýmsum teg-
undum þjóobúninga. Friðsæll og rómantískur staður, — ferða-
mannabær.
Stutt viðdvöl í Amsterdam, gefur hvorki mikla né skýra mynd af
þeirri borg. Við fórum að vísu dálítið um hana eftir skurðum, og
fengum þær upplýsingar að brýrnar væru rúmlega 500.
Síðar var haldið til suðurs og til Arnham, en þar var minnismerki
um stríðið, og hermannakirkjugarður — enn eitt teiknið um stríðs-
harmleikinn. Þarna eru grafnir um 8000 fallhlífahermenn, sem féllu
í innrás Bandamanna undir stríðslok. Það er undarlegt að ganga
þarna um, meðal hvítra einfaldra legsteina, í beinum röðum, og
hugsa til þess, að undir hverjum steini hvíli maður, sem eitt sinn
átti vonir og drauma, gleði og sorg. Við gengum hæglát í burt, og
hnígandi kvöldsól sló rauðleitum bjarma á hinn stóra kross minnis-
merkisins.
Er við komum í náttstað í Oldenzaal, og væntum kvöldverðar var
gripið í tómt. Gestgjafinn átti von á okkur degi síðar vegna mis-
skilnings, en eftir tvo tíma og tvo til þrjá kassa af bjór, kom ágætis
máltíð.
Föstudagur 15. maí.
Risið úr rekkju á líkum tíma og fjósameistarar í siðaðri mjólkur-
framleiðslulöndum, þ. e. milli kl. 4 og 5, og beið þá yndislegt morg-
unverðarborð, blómum skrýtt. Og er því voru gerð skil, leysti gest-
gjafinn konur út með vendi af nýjum túlípönum.
Hófst nú hin langa ferð norður eftir Þýzkalandi, og var ekið við-
stöðulítið, og lauk ferðinni formlega með kvöldverði sunnarlega í
Danaveldi. Þar var snætt svínakjöt og ekta rauðgrautur úr nýjum
jarðarberjum. Vakti það kurr í liði hinna dönsku bænda hve öl-
verðið var hátt í þeirra heimalandi.
Anægð yfir vel heppnaðri og skemmtilegri ferð, hafandi reynt
sannleiksgildi máltaksins „Úti er gott, en heima er bezt“, hélt hver
til síns heima.