Húnavaka - 01.05.1972, Qupperneq 147

HÍINAVAKA
145
eldrar hans Jón Jónatansson, bóndi, bróðir Steingríms á Njálsstöð-
um og kona hans, Björg Jónasdóttir. Var Jónas taðir hennar bróðir
Sigurlaugar í Höfnum, konu Árna Sigurðssonar. Má því segja, að
margt gáfufólk stæði að Jónatan. Stórbrotið sumt til orðs og æðis,
gáfað á bókina og vel ritfært.
I>á var margt þessara manna myndarlegt að vallarsýn og eigi fyrir
að láta hlut sinn í orði né á borði.
Jónatan mun snemma hafa verið tápmikill líkamlega og \el viti
borinn andlega. Fór hann ungur í vist með frænda sínum, sr. Arn-
óri Arnasyni, presti í Hvammi. Var Jrar hans verklegi skc'ili og líka
á liinu andlega sviði og dáði Jónatan sr. Arnór um marga hluti.
Árið 1910 varð hann að koma heim, en faðir hans drukknaði 190S,
og stóð nú fyrir búi móður sinnar og systkina frá 1910—1920 á Bergs-
stöðum í Hallárdal, er var ein af jörðum í eigu Hafnarmanna. Fór
Jrað honum vel úr hendi, enda alla æfi hneigður fyrir skepnur og
búskap og átti glöggt auga fyrir góðhestum og vekringum, enda átti
hann jafnan margt hrossa.
Þótti Jónatan mikill og góður verkmaður, hvort heklur var til
sjós eða lands.
Jónatan Jónsson stolnaði eigi heimili, né festi ráð sitt, né átti
afkomendur. Mátti þó segja að hann væri kjörinn til þess að vera
stórbóndi í sveit. Jónatan var jalnan einbúi, bæði á jörðttm og í
kaupstað. F.n fyrr á árum stundaði hann heyskap á sumrin, en
var á vertíð suður með sjó á veturna. Lengst af var hann heilsu-
hraustur, enda maður sterkbyggður, mikill vexti og vel ;í sig kom-
inn.
Lengst al bjó hann í Hólagerði, en eftir því sem á æfina leið, varð
hann meiri einfari, bjó í húsi með búsmala sínum, eins og Israels-
menn á tímum frelsarans. Búsmali hans var lengst af beztu vinir
hans.
Jónatan Jónsson bjó, hin síðustu ár, í litlii húsi, er hann nefndi
Hólagerði. Var Jrá elli farin að sækja á hann. Hann háfði ldotið
mikið áfall, við vinnu syðra árið 1943, og var síðan haltur, auk Jiiess
sem sjónin tók að bila. F.n sú hugsun, að vera sjálfstæður, dvínaði
eigi, né heldur hitt, að halda andanum óbuguðum og svara hverjum
eins og hugur bjó í brjósti. Mátti segja að Jónatan væri gefin hetju-
lund, er hann lítt fær líkamlega og heylítill, horfði fram á harðindin.
Haltraði til hrossa sinna og gaf þeim úthey og fóðurköggla. \7ar
10