Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 30

Drykkjuskapur hans ágerðist og dró hann að lokum til dauða en hann lést
í september 1752.9 Skömmu eftir lát Jóns Vigfússonar hófst samdráttur
þeirra Þórunnar og Jóns Steingrímssonar og lýsir hann því hreinskilnislega
í ævisögu sinni.10 Samdráttur þeirra leiddi til þess „að undir kom fyrir tíma
bamfuglinn Sigríður dóttir mín“ en hún fæddist í desember 1753." Þessi of
bráða barneign varð til þess að Jón missti embættisgengi. Til viðbótar voru
þau Þórunn og Jón Steingrímsson borin út og sagt að samdráttur þeirra hefði
hafist að Jóni Vigfússyni lifandi og jafnvel hefðu þau átt þátt í dauða hans
með einum eða öðrum hætti. Þessi áburður varð þeim hjónum auðvitað erf-
iður og fylgdi þeim lengi eins og víða kemur fram í Ævisögunni.12
Þórunn og Jón gengu í hjónaband í september 1753. Þau bjuggu fyrst í
Skagafirði en fluttust árið 1756 austur í Mýrdal og reistu bú að Hellum. Jón
Steingrímsson fékk kónglega uppreisn og 1760 voru honum veitt Sólheima-
og Dyrhólaþing og tók hann prestsvígslu í Skálholti fyrsta sunnudag í að-
ventu, sem þá bar upp á 30. nóvember. Hann bjó á Felli í Mýrdal og vann þar
miklar jarðabætur sem hann hlaut viðurkenningu fyrir frá konungi.13 Sóknar-
bömin reyndust honum mörg hver erfið og eignaðist hann marga öfundar-
menn. Hann fékk veitingu 1778 fyrir Kirkjubæjarklaustursþingum, sem hann
hélt til æviloka 11. ágúst 1791 og sat á Prestsbakka. Hann var skipaður pró-
fastur í Vestur-Skaftafellssýslu 1773 og 1779 var hann skipaður prófastur
yfir Skaftafellssýslum báðum. Þórunn kona hans lést 4. október 1784. Þau
eignuðust fimm dætur og er frá þeim mikill ættbogi. Þrem árum síðar, eftir
nokkuð ævintýralega leit að kvonfangi sem hann lýsir vel í ævisögunni,
kvæntist hann öðru sinni og gekk að eiga Margréti Sigurðardóttur frá Staf-
holti sem var tæpum 30 árum yngri en hann. Þeim varð ekki bama auðið.14
Persónuleiki og lífsviðhorf
Séra Jón Steingrímsson var útsjónarsamur í viðskiptum. Hann var mikill
búmaður og vann t.d. mjög merkilegar jarðabætur sem hann hlaut viður-
kenningu fyrir. Þá stundaði hann lækningar og þótti góður læknir. Það er
greinilegt að hann tileinkaði sér ýmsar þær nýjungar sem voru að ryðja sér
9 Um dauða hans sjá Jón Steingrímsson 1973, s. 105-106.
10 Jón Steingrímsson 1973, s. 108-112.
11 Jón Steingrímsson 1973, s. 109 og 245.
12 Sjá t.d. Jón Steingrímsson 1973, s. 156-165.
13 Jón Steingrímsson 1973, s. 169; lýsingin á jarðabótunum er á s. 165-168.
14 Jón Steingrímsson 1973, s. s. 219 og áfram.
28