Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 57

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 57
Ég á mér eina hugskotssýn, sem er mér kærari en allar aðrar, náttúrulega er hún ímyndun, en hefur þó veruleikablæ á sér fyrir mig. Ég sé Krist í bænum mínum, ljósstraumar ganga út frá honum, það ljós er kraftur, kraftur kærleik- ans. Ég krýp frammi fyrir honum, hann réttir hendumar blessandi út yfir mig, krafturinn og ljósið fyllir mig, svo jafnvel líkami minn titrar, og ég finn, að hann segir við mig, þó ég heyri ekkert: „Minn kraft gef ég þér, til þess að þú flytjir hann bræðrum mínum og systrum, þeim sem á leið þinni verða.“36 Ljósveran gefur Aðalbjörgu það verkefni að miðla læknandi ljósgeislum til sjúkra og sorgmæddra. Á þann hátt öðlast hún sjálf hlutdeild í dýrð þessar- ar veru. Til þess að geta orðið verðugt verkfæri í þessari þjónustu þarf hún að deyja sjálfri sér, eins og dulhyggjumenn og spámenn trúarbragðanna orða einhvem veginn þannig. Það þýðir, að hún stjómast ekki af eigin hvöt- um og löngunum. Hún afneitar þeim og þannig endurfæðist hún til nýs lífs í þjónustu kærleikans og ljóssins. Hún biður bænir og iðkar hugleiðslu og neitar sér að miklu leyti um kjöt og æsandi drykki eins og hún kallar kaffið. í svefni telur hún sig geta yfir- gefið líkama sinn til að vitja sjúkra og færa þeim lækningu ljósverunnar, sem fyrir henni er Kristur. Haraldur Níelsson var einn þeirra, sem hún reyndi að lækna á þennan hátt. Hún lýsir köllun sinni í bréfi til hans 2. jan- úar 1918: Ég tengist á einhvem undarlegan hátt við sálir þeirra, sem ég geri við svip- aðar tilraunir og við yður, að minnsta kosti einhvem tíma á eftir. Það er eins og sársauki þeirra og þjáningar gangi á einhvem hátt, eða að einhverju leyti, yfir í mína sálu, alls ekki eins og vanaleg meðaumkun, heldur finn ég og veit alltaf nokkum veginn innra með sjálfri mér, hvemig þeim líður. Svo hefur það verið og er jafnvel enn þá með séra Jónas, svo er það með móður mína, hvað langt sem er á milli okkar, líkamleg fjarlægð virðist eiginlega ekkert hafa að segja. Þetta er einmitt aðalástæðan til þess, að ég finn mig ekki enn þá nægilega sterka til þess að gera nema mjög lítið af þessum tilraunum, ég þarf sjálfagt að vaxa miklu meira á ýmsan hátt, þó skuluð þér ekki ætla, að þetta sé kvalafult ástand, það er þvert á móti einhver mesta sælan, sem ég þekki, og sem ég hreint ekki vildi fara á mis við. Sá Jónas, sem hún vísar til í bréfinu er séra Jónas Jónason rithöfundur og þjóðháttafræðingur, sem kenndi sig við Hrafnagil í Eyjafirði. Árið 1905 gerðist hann kennari við Gagnfræðaskóla Akureyrar en stundaði nokkur ár 36 Bréf frá Aðalbjörgu til Haralds Níelssonar, 20. mars 1918. 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.