Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 47

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 47
þá. Svo fór ég að hugsa um fleiri og fleiri, og altaf voru það þessir aðskildu einstaklingar, sem vöktu undrun mína. Þá var skyndilega eins og kippt væri burtu þessum múrum, sem aðskildu einn frá öðrum, mér fannst eins og ein- staklingsvitund mín þenjast út og sameinast altilverunni; ég var ekki lengur háð þessum takmarkaða líkama mínum, heldur var sem ég væri komin út yfir tíma og rúm og lifði í eilífðinni. Samfara þessari skynjun var óendanleg sælutilfinning, alt annars eðlis en ég hafði nokkru sinni áður fundið til; sú sæla var ekki hvað sízt bundin við þá tilfinningu, að allir einstaklingamir, sem ég hefði verið að hugsa um, ættu hlutdeild í þessu með mér, að við vær- um í raun og veru öll sameinuð, öll eitt. Ég veit ekki, hvað lengi ég sat svona; ég var kölluð til baka til dagvitundarinnar við það, að einhver kom inn í eld- húsið, og mér þótti umskiptin slæm. Eftir þetta sat ég um að geta verið ein í næði; reyndi ég þá að framkalla þetta ástand aftur, með því að fylgja sama hugsanagangi og í fyrsta sinni; náði ég því stundum, en stundum ekki.12 í bókinni Játningar útfærði Aðalbjörg þessa reynslu sína á athyglisverðan hátt og notar skáldlegt orðfæri guðspekinnar með skírskotun í Davíðssálma, enda lýsir hún hér reynslu sem getur þjónað sem skólabókardæmi um dulúð: Upp úr þessum hugsunum var það, að ég komst einu sinni skyndilega í það ástand sælunnar, sem á íslensku hefur verið nefnt hugljómun og er fyrst og fremst í því fólgið, að múrar sérvitundarinnar hrynja og eftir er aðeins vit- und, sem er eitt með öliu og á engin sérkenni. Þeir, sem reynt hafa eitthvað svipað, vita, hvað ég á við, aðrir geta ekki skilið það, en ég hygg þetta ástand það, sem sagt er um „einn dagur er hjá drottni sem þúsund ár og þúsund ár sem einn dagur“, því vitund um tíma og rúm hverfur með öllu.13 Um svipað leyti fór Aðalbjörgu að dreyma merkilega drauma, sem hún tók mikið mark á og hún öðlaðist merkilegt innsæi í táknmál þeirra og hún gat sagt frá draumum, sem höfðu forspárgildi. Með árunum fannst henni það ekki bregðast að slíkir draumar rættust á einhvern hátt. Þannig fannst henni að hún væri vöruð við og það kom ósjaldan fyrir að hún bar öðrum skilaboð sem hún hafði fengið í draumi og gat þá komið í veg fyrir ýmsar hættur og jafnvel slys. Yfirleitt varð þessi vitneskja til þess að styrkja með henni æðru- leysi og sálarró og það var eins og fátt kæmi henni algerlega á óvart. Dag- legt líf hennar var nátengt ósýnilegum heimi og hann var henni oft, sérstak- lega á fyrri skeiðum ævinnar, svo sterk uppspretta sælu og vellíðunar að hún 12 Aðalbjörg Sigurðardóttir 1922:188-189. 13 Aðalbjörg Sigurðardóttir 1948:9. 45
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.